دو منظومه غنایی (نگاهی انتقادی به دو مثنوی حسن و دل و بحیع الزمان نامه

منظومه های عاشقانه ادب فارسی، یکی از زیباترین و گیراترین متون زبان فارسی اند که از قدیم تا زمان حاضر، همواره مخاطبان و علاقه مندان بسیاری داشته اند. تنوع و گونه گونی داستان ها، نشان دهنده توجه شاعران به سلیقه مخاطبان است. در هر دوره ای داستان های تازه ای باب می شد و شاعران دست به نوآوری می زدند، با این حال، ادب غنایی عاشقانه آنگونه که در خور میراث غنایی زبان فارسی بوده، مورد عنایت محققان قرار نگرفته است؛ اما اخیرا کوشش های سودمندی در زمینه احیای نسخ خطی مثنوی های عاشقانه و نقد و تحلیل آنها صورت گرفته است.