ارزیابی درجه توسعه یافتگی شهرستان شیروان در استان خراسان شمالی

درجهان امروزی توسعه یک جریان چند بعدی است که نیازمند تغییرات اساسی در ساختار فرهنگی و اجتماعی از یک طرف و رشد اقتصادی و کاهش فقر و نابرابری از طرف دیگر می باشد . تمرکز شدید و عدم تعادل از جمله ویژگی های کشورهای جهان سوم است که این ویژگی معلول نتایج سیاست های رشد قطبی به شمار می آید در نتیجه ی این سیاست ها ، تعداد محدودی از مناطق نقش کلیدی داشته و سایر مناطق به صورت حاشیه ای عمل می نمایند . شناخت و بررسی امکانات و توانایی ها و در پی آن تعیین سطوح توسعه یافتگی نواحی از چالش های پیش روی برنامه ریزی شهری به شمار می رود . شناخت و سعی در برقراری تعادل و توازن منطقی در نظام شبکه شهری از جمله راهبردهای موثر در ساماندهی فضا و تسهیل در فرایند نیل به توسعه پایدار می باشد . بدین منظور هدف کلی از این مطالعه ارزیابی درجه توسعه یافتگی شهرستان شیروان در سطح استان خراسان شمالی و تعیین سطح توسعه یافتگی این شهر به لحاظ برخورداری از شاخص های توسعه با استفاده از آخرین آمار و اطلاعات مربوط می باشد. برای ارزیابی سطح توسعه شهرستانهای استان خراسان شمالی و تعیین سطح توسعه یافتگی از مدل تاکسونومی عددی با انتخاب 30 متغییر در قالب شاخص های فرهنگی ، بهداشتی و نهادی - کالبدی استفاده شده است. روش کار در این پژوهش توصیفی - تحلیلی می باشد. برخی نتایج حاصل از پژوهش نشان دهنده تمرکز امکانات خدمات در مرکز استان می باشد.

Keywords:

سطوح توسعه یافتگی , شیروان , شاخص های توسعه , تاکسونومی عددی