کارایی درمان فراشناختی بر فرانگرانی و راهبردهای کنترل تفکر در بیماران مبتلا به اختلال اضطراب فراگیر: یک مطالعه بررسی موارد در فرهنگ ایران

اختلال اضطراب فراگیر اختلالی مزمن است که با نگرانی گسترده، مفرط و کنترل ناپذیر مشخص می شود. پژوهش حاضر با هدف بررسی کارایی مداخله فراشناختی بر فرانگرانی و راهبردهای کنترل تفکر در نمونه ای از افراد مبتلا به اختلال اضطراب فراگیر در فرهنگ ایران انجام شد.مطالعه حاضر، در قالب یک طرح تجربی تک موردی از نوع خط پایه چندگانه اجرا شد. 5 بیمار مبتلا به اختلال اضطراب فراگیر بر مبنای مصاحبه بالینی ساختاریافته برای اختلال های محور یک DSM-IVبه روش نمونه گیری هدفمند انتخاب شدند. شرکت-کنندگان در مرحله پیش آزمون، آخرین جلسه درمان و 6 ماه پس از دوره درمان با استفاده از پرسشنامه کنترل فکر (TCQ) و پرسشنامه افکار اضطرابی (AnTI) مورد ارزیابی قرار گرفتند. جهت تحلیل داده ها از روش تحلیل نموداری و ترسیمی استفاده شد.پس از جلسات درمان، نمرات آزمودنی ها در هر دو مقیاس AnTI و TCQ به طور معناداری در مقایسه با مرحله پیش از درمان کاهش نشان دادند. به عبارت دیگر، براساس نتایج به دست آمده، تاثیر درمان فراشناختی بر آماج های درمان در نمونه این مطالعه معنادار بود. نتایج پژوهش حاضر نشان دهنده کارایی درمان فراشناختی در بهبود فرانگرانی و راهبردهای کنترل تفکر افراد مبتلا به اختلال اضطراب فراگیر در فرهنگی متفاوت با فرهنگی است که این رویکرد درمانی در آن مطرح شده و مورد ارزیابی قرار گرفته است

Keywords:

اختلال اضطراب فراگیر , درمان فراشناختی , راهبردهای کنترل فکر , فرانگرانی