تاثیر آموزش مهارت های زندگی به مادران بر کاهش مشکلات رفتاری کودک عقب مانده ذهنی در فرهنگ ایرانی

هدف از این پژوهش تاثیر آموزش مهارت های زندگی به مادران بر کاهش مشکلات رفتاری کودک عقب مانده ذهنی در فرهنگ ایرانی است. جامعه آماری این پژوهش مادران کودک عقب مانده ذهنی شهرستان ابرکوه در سال 1395-1394 می باشد که با استفاده از تعداد مولفه های (متغیرهای) پژوهش حجم نمونه مورد نیاز 30 نفر برآورد و به روش نمونه گیری هدفمند انتخاب شدند.روش پژوهش آمار استنباطی از نوع تحلیل کوواریانس می باشد. ابزار جمع آوری داده پرسشنامه اختلالات رفتاری راتر (1967) فرم ویژه والدین بود که برای تجزیه و تحلیل داده های حاصل از آن از تحلیل کوواریانس استفاده گردید.نتایج حاصل از این پژوهش نشان داد آموزش مهارتهای زندگی به مادران در کاهش یا رفع مشکل اضطراب و افسردگی، پرخاشگری و ناسازگاری اجتماعی فرزندان عقب مانده ذهنی تاثیری ندارد اما این آموزشها بر رفتارهای ضد اجتماعی و اختلال کمبود توجه فرزندان عقب مانده ذهنی بطور معناداری تاثیر مثبت داشته است. براساس نتایج بدست آمده این آموزشها بر رفتارهای ضد اجتماعی و اختلال کمبود توجه بطور معنا داری تاثیر مثبت داشته است. مشکلات رفتاری کودکان با تعداد افراد خانواده،تحصیلات مادران وموقعیت فرهنگی آنان مرتبط است وتوجه بیشتر به مسایل فرهنگی و ایجاد خدمات مشاوره روانی توصیه می شود.

Keywords:

آموزش مهارتهای زندگی , عقب مانده ذهنی , . اختلالات رفتاری , فرهنگ ایرانی و آزمون راتر(فرم والدین)