فرهنگ و تجربه ناباروری

اگرچه در بدو امر ناباروری به عنوان یک اختلال فیزیولوژیک طبقه بندی می شود، اما تجربه ناباروری فراتر از یک نارسایی فیزیولوژیک، ابعاد روانی و اجتماعی فوق العاده ای می یابد.یک عملکرد مرکزی باروری، تکمیل ازدواج است و عمده مطالعات مشخص کرده اند که فرزندان برای ایمن کردن پیوندهای خانوادگی ضروری هستند. ناتوانی در داشتن فرزند اغلب با عزت نفس پایین، افسردگی، مشکلات جنسی، شرم، احساس گناه و قطع رابطه با دوستان، خانواده و همکاران مرتبط است. این مسایل اغلب با پیام های فرهنگی پیچیده تر می شوند به طوری که چالش های پزشکی، هیجانی و ارتباطی مرتبط با ناباروری را هدایت می کنند. فرهنگ نقش معناداری در دادن معنای متفاوت به ناباروری دارد. در کشورهای شرقی، باروری یکی از فاکتورهای بسیار باارزش است و هنگامی که باروری با مشکل رو به رو شود، می تواند منجر به بحرانی روانی شود. به بیانی دیگر راه مواجهه افراد با ناباروری تا حدی به ارزش ها و نرم های اجتماعی فرهنگی جامعه ای که در آن زندگی می کنند بستگی دارد. بنابراین همگام با مدل های زیستی روانی اجتماعی ناباروری، عکس العمل ها به مشکلات باروری ممکن است به بهترین نحو به عنوان بافتی در نظر گرفته شود که توسط تعامل میان روابط بین فردی، پارامترهای فیزیولوژیک، عوامل خطر و عوامل حمایت کننده و انتظارات فرهنگی مشخص می گردد به طوری که نمی توان اثر فرهنگ را ناچیز انگاشت. در حالی که برخی از افراد، ناباروری را به عنوان آشفته کننده ترین حادثه زندگی هم وزن با مرگ همسر تجربه می کنند، سایرین خیلی آن را مهم نمی انگارند. تفاوت در میزان سازگاری ممکن است بازتاب تفاوت های زیربنایی در منابع/آسیب پذیری درون فردی و بین فردی باشد که بر نحوه تفسیر افراد از ناباروری و مهم تر از آن، از اثری که ناباروری بر بقای زندگی زناشویی می تواند داشته باشد و توانایی مقابله آنها با چنین موقعیت پرتنشی اثرگذار است. به این ترتیب این مقاله به بررسی نقش فرهنگ در تجربه ناباروری پرداخته است.

Keywords:

ناباروری , آسیب پذیری , فرهنگ , ارزش ها