بررسی اثربخشی زوج درمانی مبتنی بر هیجان بر افزایش صمیمیت جنسی زوج های ناسازگار دربافت فرهنگی ایران

امروزه شیوع ناسازگاری زناشویی و تاثیر متقابل آن بر رضایت جنسی در بافت فرهنگ ایرانی که مسایل جنسی به نوعی تابو مطرح است، باعث شده است که متخصصان سلامت روان به حیطه زوج درمانی بیشتر توجه کنند. یکی از این رویکردها زوج درمانی هیجان مدار است که بر چرخه های منفی تعاملی پایدار در اثر آسیب پذیری هیجانی عمیق توجه دارد. پژوهش حاضر با هدف بررسی اثربخشی زوج درمانی هیجان مدار بر افزایش صمیمیت جنسی در زوجین ناسازگار در بافت فرهنگی ایران انجام شده است. این پژوهش از نوع شبه آزمایشی و طرح پیش آزمون - پس آزمون با یک گروه کنترل می باشد. حجم نمونه شامل 32 نفر (16 زوج) می باشد که به شیوه نمونه گیری در دسترس از میان زوجین ناسازگار مراجعه کننده به مراکز مشاوره شهر تهران انتخاب شدند و به شیوه تصادفی ساده در دو گروه آزمایش و کنترل جایگزین شدند. ابزار مورد استفاده در این پژوهش، پرسشنامه نیازهای صمیمیت باگاروزی می باشد. ابتدا از شرکت کنندگان پیش آزمون گرفته شد سپس جلسات زوج درمانی در 9 جلسه بر روی گروه آزمایش اجرا شد و در نهایت پس آزمون گرفته شد. جهت آزمودن فرضیه های پژوهش از تحلیل کوواریانس استفاده شد. نتایج تحلیل کوواریانس نشان داد که تفاوت میان نمرات صمیمت جنسی در گروه کنترل و آزمایش معنا دار است. به عبارت دیگر درمان مبتنی بر هیجان سبب افزایش نمرات صمیمیت جنسی گروه آزمایش در مقایسه با گروه کنترل شده است. یافته های این پژوهش همچنین حاکی از اثربخشی درمان مبتنی بر هیجان بر سایر مولفه های صمیمیت زوجین شامل صمیمیت عاطفی، روان شناختی، جسمانی، معنوی، زیبایی شناختی و اجتماعی می باشد.زوج درمانی هیجان محور بر صمیمیت جنسی موثر بوده و باعث افزایش صمیمیت زوجین میگردد. نتایج پژوهش حاضر در کنار سایر یافته های پژوهش هایی که در سایر فرهنگها در زمینه اثربخشی درمان هیجان مدار بر رضایمتندی و صمیمت زناشویی انجام شده است، گواهی است بر صحت این ادعا که این رویکرد در بافت فرهنگ ایرانی نیز نه تنها در زمینه صمیمیت هیجانی بلکه در زمینه رابطه جنسی سازگارانه و صمیمیت جنسی تاثیر گذار بوده است

Keywords:

زوج درمانی مبتنی بر هیجان , صمیمیت جنسی , زوج های ناسازگار , فرهنگ ایران