اثربخشی آموزش گروهی به روش تحلیل رفتار متقابل بر بهبود فرهنگ روابط والد – فرزندی دختران نوجوان شهر تهران

فرهنگ روابط والدینی در تمامی مراحل رشد، به ویژه نوجوانی تاثیر قابل توجهی بر رفتار فرد می گذارد.گروه درمانی به روش تحلیل ارتباط متقابل می تواند، روشی موثر برای درک و تحکیم این رابطه باشد. در این تحقیق گروه درمانی تحلیل رفتار متقابل جهت افزایش کیفیت فرهنگ رابطه نوجوانان دختر دبیرستانی با والدینشان، بکار گرفته شد. نمونه متشکل از 40 نفر دانش آموز نوجوان دبیرستانی دختر منطقه 2 تهران بودند که بصورت تصادفی در دو گروه آزمایش وکنترل جای گرفتند. هر دو گروه به مقیاس سنجش روابط ولی فرزندی (فاین، مورلند و شوبل، 1983) پاسخ دادند. 8 جلسه یک و نیم ساعته مولفه های رویکرد تحلیل رفتار متقابل به گروه آزمایش آموزش داده شد. نتایج با استفاده از آزمون t مستقل تجزیه و تحلیل گردید. نتایج نشان دهنده تفاوت معنادار تاثیر این آموزش بر فرهنگ و نوع روابط والد – فرزندی نوجوانان گروه آزمایش در مقایسه با گروه کنترل بود. تحلیل رفتار متقابل در بحث فرهنگ و امور تربیتی به عنوان مثال در امر ارتباطات والد- فرزندی به لحاظ اثر بالقوه آن نیازمند توجه بیشتری است.

Keywords:

آموزش گروهی , تحلیل رفتار متقابل , فرهنگ روابط والد – فرزندی , نوجوان دختر دبیرستانی