کنترل رفتار ژیوپلیتیکی اقوام ایرانی جزیره با تاسیس شهرهای خلافتی قرون وسطی

نتیجه فروپاشی ساسانیان ، بحران مرزها وهژمونی اقوام علیه خلافت بودکه با انتقال پایتخت به کوفه ،در صدد استفاده از وضعیت ژیوپلیتیکی جزیره برآمد ،اماخارجی گرایی مزمن در فضای جزیره که در صفین شکل گرفت ان را عقیم کرد . قدرت های بزرگ همواره از موقعیت ژیوپلیتیکی جزیره که سلطه سیاسی خلافتدرمصر، شاما ت و انا طولی و بین النهرین جنوبی را تامین می کرد، با شهر سازی و جابجایی اجباری جمعیت استفاده کرده اند. کارگزا ران خلافت نیز، پیرامون نقاط شهری جزیره، فضای حیاتی جدیدی را باتاسیس شهرهایی با نام عربی مانند واسط ،الرصافه و حدیثه ایجاد کردند . خلیفه دوم عباسی، شهر رافقه را در 155 هنزدیک رقه مرکز سرزمین باستانی دیار مضر در ساحل فرات ساخت. جنگ های صلیبی از محدوده این نقطه استراتژیکی جزیره با بنای نخستین امار ت لاتینی در رها اغازشد. سیاست کنترل رفتار اقوام جزیره با شهر سازیبوسیله صلیبی ها وزنگیان استمراریافت. پژوهش حاضر خود این فرضیه تاریخ شهر سازی است که در ادوار مختلف در جزیره بوسیله شا هان اشوری، سلوکی،اشکانی وساسانی به صورت بنای شهرهای شاهی و دولت – شهرها وتمدن شهر ها وپولیس یونانی اعمال و اثبات شده است و خلافت اسلامی با کاربرد همین سیاست –تاریخی با بنای شهرهای خلافتی در حوادث مصر، شام وبین النهرین وانا طولی در سراسر قرون وسطی شرکت داشتند و مصالح خود را تامین کردند.

Keywords:

جزیره , شهر , قرون وسطی , مصر , شام , امارت لاتینی , قوم , رقه , رها