برنامه ریزی فضایی با رویکرد توسعه پایدار شهرستان ابهر

نابسامانی در سازمان فضایی کشور های جهان سوم که در اثر عوامل گوناگون تحت تاثیر مکانیسم های حاکم بر ساختار اقتصادی اجتماعی و سیاسی پدید آمده است، موجب گسستگی روابط بین شهر و روستا شده و عدم تعادل منطقه ای را به وجود آورده است. ازجمله شهرستان ابهر که با توجه به دارا بودن امتیاز مهم در استان به عنوان دومین مرکز مهم استان، همچنین شاخص ضریب مکانی کارکرد اقتصادی تولیدی در بخش صنعت بالاتر از یک می باشد که نشان می دهد دارای رتبه مناسبی می باشد، اما به عنوان مکان توزیع خدمات، مطلوب عمل نکرده، در توسعه منطقه، توزیع مناسب امکانات صورت نگرفته است. روش تحقیق جهت تبیین وضع موجود و استدلال فرضیات و ارایه چهارچوب معنی دار، روش توصیفی تحلیلی و ترکیبی است. هدف از انجام این پژوهش، شناخت ساختار فضایی منطقه ابهر، ارایه یک برنامه توسعه فضایی برای شهرستان و تنظیم فعالیت ها، توزیع امکانات و خدمات مطابق با استعدادها و قابلیت کانون های زیستی خواهد بود. در این تحقیق به برنامه ریزی فضایی با رویکرد توسعه پایدار در شهرستان ابهر پرداخته می شود. و ارایه راهکار این تحقیق از طریق توسعه فضای و اطلاعات جغرافیایی صورت خواهدگرفت. با توجه به داده های برگرفته از شهرستان و مطالعات میدانی نگارنده، بخش مرکزی و بخش سلطان آباد می توان نتیجه گرفت توزیع امکانات به درستی صورت نگرفته است. به طوری که خدمات اولیه و زیرساختهای بررسی شده در سطح بخش و دهستان گویای این مطلب می باشد. همچنین باید به این نکته اشاره کرد که شهرستان ابهر با توجه به توزیع فضایی سکونت گاه ها و قرارگیری در شریان های اصلی و به عنوان مهمترین شهر بعد از زنجان در سطح استان، نتوانسته است تعادل فضایی از نظر خدمات و امکانات برقرار کند. به طوری که به دلیل عدم ارایه خدمات به مراکز سکونت گاهی، با مشکل مهاجرت و عدم تمرکز سبب آشفتگی در توزیع جمعیت در سطح منطقه مواجه است.

Keywords:

توسعه پایدار , شهرستان ابهر , ساختار فضایی , مطالعات میدانی