تاثیر طراحی فضا بر روانشناسی کودکان

دوران کودکی دورانی مهم و تاثیرگذار در شکلگیری قالب شخصیتی انسان حتی تا سنین بزرگسالی میباشد ، واکنش های مختلف افراد در بزرگسالی نسبت به محیط پیرامون نشیت گرفته از تاثیراتی است که افراد در کودکی از محیط پیرامون خود گرفته اند ، همچون احساس ترس از یک مکان یا موقعیت و یا احساس خوشحالی و خاطره انگیز بودن یک فضا ، بو ، صوت و یا سایر پالس هایی که از محیط پیرامون ارسال میشود و توسط حواس چندگانه انسان دریافت میشود و تاثیرات این دریافت ها در همه سنین همراه شخص خواهد بود ، از آنجایی که قالب وجودی کودک همچون خمیری انعطاف پذیر است باید در رفتار با این قالب وجودی بسیار با احتیاط عمل کرد چراکه انجام رفتاری آسیب زننده و اشتباه در مواجهه با این دسته می تواند آثار بسیار مخرب و جبران ناپذیر شخصیتی و روانی در فرد به بارآورد ، اما در نقطه مقابل برخورد درست و سنجیده در مواجهه با این دسته می تواند شخصیتی قدرتمند از فرد بسازد که خود در مقابله با مشکلات و چالش های زندگی رفتاری سنجیده داشته باشد ، تاثیر فضای زندگی و آموزش در رشد و شکوفایی کودک اجتناب ناپذیر است . هدف از انجام این تحقیق طراحی فضایی با رویکرد تاثیرگذاری مثبت و درست بر قالب شخصیتی کودکان می باشد ، همانطور که جامعه مورد مطالعه یعنی کودکان بسیار حساس و آسیب پذیر ایجاد فضایی سازگار با خصوصیات کودک نیازمند هنر و طراحی معمارانه است که بتواند فضا را به شکل مورد نظر دربیاورد که تاثیر مطلوب را بر کودک ایجاد کند و باعث رشد و شکوفایی خصوصیات ذاتی کودکان شود . استفاده از پیشینه مطالعات محققین در رابطه با روانشناسی کودکان و عوامل موثر بر طراحی فضا برای کودکان و استفاده از روش تحقیق توصیفی تحلیلی به بررسی عوامل تاثیرگذار در طراحی شهر کودکان پرداخته و در انتها راهکارها و روش های طراحی لازم در این خصوص موذد مطالعه قرارداده شده است.

تاثیر طراحی فضا بر روانشناسی کودکان Keywords:

کودک , روانشناسی , فضا , معماری