رابطه دین و اخلاق از دیدگاه علامه طباطبایی و سورن کی یر کگارد

رابطه ی دین و اخلاق از موضوعات مهم و بحث برانگیزی است که در حوزه های کلام، اخلاق و فلسفه تبیین های مختلفی درباره آن صورت گرفته است. اخلاق علمی است که وظیفه تشخیص صفات خوب از بد را بر عهده دارد. دین یک آموزه است که از طریق وحی در اختیار بشر قرار گرفته است. دیدگاه های مختلفی از قبیل تباین، تعامل و اتحاد در زمینه رابطه دین و اخلاق بیان شده است. این مقاله درصدد است به بیان اساسی ترین وجوه ارتباط این دو مسیله در دیدگاه طباطبایی فیلسوف اسلامی و پیرو مکتب صدرا و کی یرکگور فیلسوف معاصر دانمارکی، پدر مکتب اگزیستانسیالیسم به بررسی تطبیقی بپردازد. در دیدگاه علامه رابطه دین و اخلاق یک رابطه علی و معلولی است بدین معنا که این دو از همدیگر تاثیرپذیرند و مکمل همدیگرند. این دو مسیله دارای مفاهیم مشترکی هستند و از جنبه های گوناگونی به پیوند این دو پرداخته است. کی یرکگور این دو مسیله را از هم مستقل می داند و معتقد است دین امری فراتر از اخلاق است. وی نقش اساسی را به ایمان که بالاترین مرتبه حیات انسانی است می دهد و برای زندگی انسان مراحلی را ذکر می کند که مرحله دینی و اخلاقی را در عرض هم قرار می دهد.

Keywords:

دین , اخلاق , طباطبایی , کی یرکگور , ایمان , انسان