ماهیت و ساختار معرفت شناخت ، روش شناخت علوم انسانی قرآن بنیان

عقلانیت اجتهادی قرآن شناخت به مثابه رکن مقوم عقلانیت دینی برای سامان بخشی بنیان اندیشه ای و دانشی اندیشه، نظریه و گفتمان رشد توسعه معاصر ملی (ایرانی اسلامی)، ناگزیر جریان یابی و تبلور در منظومه علوم انسانی جامع است. از این رهگذر پرسش اصلی در افق نظام ملی تولید علم، همچنین نقشه راه الگوی پیشرفت، سوال از چیستی علوم انسانی دین شناخت قرآنی در حیث اصالت، همچنین کارآمدی و بالمآل اقتدار توسعه ای علوم انسانی قرآن بنیان است. اصل اصالت قرآن بنیانی علوم انسانی به طور خاص وامدار دو دسته اصول معرفت شناختی روش شناختی است: 1 اصول برجسته معرفت شناخت: 11 اصل تعریف به سامانه جامع معارفی فراگیر منظومه جامع ادراکات حقیقی (تجریدی و تجربه پذیر) و ادراکات اعتباری ناظر به پدیدار انسانی (فردی، اجتماعی و تمدنی) و امور میان رشته ای و میان حوزه ای مرتبط با آن؛ 12 اصل نسبت فلسفه دینی به آرمان رشد و نظام های مطلوب آن (نظام فرهنگی، سیاسی، اقتصادی، اجتماعی، امنیتی و دفاعی)؛ 13 مستند به سامانه جامع آموزه های قرآنی و عقلانیت جامع هماهنگ با این آموزه ها است. 2 اصول روش شناخت:21 اصل اتکا بر سامانه جامعی از روش شناسی های عام و خاص صورت و محتوا با رویکرد پیشرونده و بازخورنده پیشرفت؛ 22 مدیریت آینده نگاری راهبردی پدیدار مزبور. بنیه هویت قرآن شناخت این قبیل علوم انسانی، برآمده از مبانی پارادایمی این علوم و به طور خاص، مبانی معرفت شناختی و روش شناختی این علوم است. این دو دسته اصول، در این مقال کوتاه، اندکی تبیین و بسط یافته اند. عقلانیت اجتهادی تفقه در دین- بنیان، فرایند اصیل درونی و بنیان معرفت شناخت روش شناخت منظومه علوم انسانی قرآن بنیان است.

Keywords:

علوم انسانی قرآن بنیان , معرفت شناسی , فلسفه دین , سنت نبوی , اوصیایی , روش شناسی , تفقه در دین , عقلانیت اجتهادی