در این تحقیق به بررسی
بازآفرینی و به طور ویژه
بازآفرینی فرهنگ مبنا پرداخته شده است. بافت های تاریخی کشور نه تنها دارای کالبدی غنی بوده بلکه در میان خود نشان از فرهنگ و اصول زندگی ساکنانی است که از دیرباز در این مکان ساکن هستند. امروزه متاسفانه به دلیل عدم توجه کافی به محلات تاریخی، روز به روز از جمعیت سکنه ی آن کاسته شده و یا سکونتگاه مهاجرین و افراد غیر بومی می شود. این قشر از افراد به دلیل عدم تعلق خاطر به این فضاها و همچنین وضعیت اقتصادی ضعیف، هیچ گونه توجهی به کیفیت محیط و حفظ این آثار با ارزش تاریخی ندارند و همین عوامل باعث شده تا این میراث با ارزش در معرض خطر قرار گیرد. این مسیله باعث شد تا توجه به معیارهای فرهنگی در اصول
بازآفرینی حایز اهمیت گردد. جهت نیل به اهداف مذکور، این تحقیق از حیث هدف کاربردی و برحسب ماهیت، تحقیق توصیفی و تحلیلی می باشد که بدین منظور از اسناد و منابع کتابخانه ای بهره گرفته شده است. در نهایت با بررسی تمام جوانب و اصول
بازآفرینی و کاربست فرهنگ، به شاخص های مورد نیاز جهت
بازآفرینی بافت های تاریخی پرداخته خواهد شد.