چگونگی رهیافت دین و اصول منبعث از آن در ساختار هنر اسلامی معماری ایرانی- اسلامی

دین به مثابه اعتقاد و روش زیست و هنر به عنوان تجلی کالبدی و مادی اعتقادات و باورها از دیرباز در معنا بخشیدن به زندگی انسان ایفای نقش نموده اند. به این ترتیب، ارتباط دین و شقوق مختلف هنر و به عبارتی، مراتب مختلف توجه به هنر، در همه ادیان با شدت و ضعف های متفاوت وجود داشته است. هدف از این تحقیق رهیافت دین و اصولش در ساختار هنر اسلامی است. در پژوهش حاضر با روش تحلیلی و مطالعات کتابخانه ای به بیان مطلب پرداخته شد. نتایج بدست آمده این پژوهش نشان می دهد ارایه ی دین در قالب هنر می تواند دین وهنر را به کمال مطلوب و آرامش حقیقی نزدیک کند. جایگاه هنر بر اساس ویژگی های هردین متفاوت است. استفاده از دین در هنرهای دینی و قدسی که در آن امر الهی حاضر باشد، مقدس است. انسان برای مرتفع نمودن نیازهای خویش به تغییر شکل ماده و آماده نمودن آن برای استفاده خود در جهت رسیدن به کمال دست زد. انسان که حقیقت را باطن عالم خارج می داند که در وراء محسوسات او قرار دارد، برای معرفی این حقیقت، دست به خلق آثاری می زند که چیزی جز هنر نیستند.

Keywords:

دین , هنر , اسلام , معماری