رابطه نگرش های مذهبی و منبع کنترل بر امید به زندگی بیماران سرطانی

بیماری سرطان یکی از معضلات و مسایل اساسی بهداشتی در جهان محسوب از دیگر سو به طورکلی مقابله مذهبی، متکی برباورها و فعالیت های مذهبی است و از این طریق در کنترل استرس های هیجانی و ناراحتی های جسمی به افراد کمک می کند. داشتن معنا و هدف در زندگی، احساس تعلق داشتن به منبعی والا، امیدواری به کمک و یاری خداوند در شرایط مشکل زایزندگی، برخورداری از حمایت های اجتماعی و ... همگی ازجمله منابعی هستند که افراد مذهبی با برخورداری از آن ها می توانند در مواجهه با حوادث زندگی، آسیب کمتری را متحمل شوند. روش تحقیق در این پژوهش همبستگی است. در این تحقیقکلیه بیماران مبتلا به سرطان مراجعه کننده به بیمارستان فیروزگر شهر تهران در سال 1395 به عنوان جامعه آماری در نظر گرفته شد. نتایج حاصله از پژوهش حاضر نشان داد که بین نگرش مذهبی، منبع کنترل و امید به زندگی رابطه معناداریوجود دارد. همچنین بین گرایش مذهبی و امید به زندگی رابطه معنادار وجود دارد و هر چه فرد بیمار مذهبی تر باشد امید بیشتری به زندگی خواهد داشت. بین امید به زندگی و منبع کنترل رابطه معناداری وجود دارد. بیمارانی که منبع کنترل آنهادرونی است، امید بیشتری به زندگی دارند. مطالعاتی به بررسی این متغیرها پرداخته است و نتایج آنها با نتایج حاصله از اینپژوهش همخوانی دارد.

رابطه نگرش های مذهبی و منبع کنترل بر امید به زندگی بیماران سرطانی Keywords:

بیماران سرطانی , امید به زندگی , سرطان , نگرش مذهبی