vIL-10 جایگزین مناسبی برای hIL-10 در درمان بیماری های اتوایمیون، رد پیوند و بیماری های التهابی

Publish Year: 1396
نوع سند: مقاله کنفرانسی
زبان: Persian
View: 972

نسخه کامل این Paper ارائه نشده است و در دسترس نمی باشد

  • Certificate
  • من نویسنده این مقاله هستم

استخراج به نرم افزارهای پژوهشی:

لینک ثابت به این Paper:

شناسه ملی سند علمی:

MICROBI03_062

تاریخ نمایه سازی: 4 مهر 1396

Abstract:

؛IL-10 انسانی (hIL-10) یک سایتوکاین چند اثری با خاصیت تعدیل کنندگی سیستم ایمنی است که توسط انواع گسترده ای از سلول ها تولید می شود. از آنجاییکه ویژگی کلیدی این سایتوکاین، توانایی اعمال عملکرد مهاری بر روی بیان طیف وسیعی از سایتوکاین ها, کموکاین ها و همچنین بیان مولکول های MHC و مولکول های کمک تحریکی است، در کارآزمایی های اولیه بالینی مورد استفاده قرار گرفته است. در مقابل، hIL-10 می تواند اثر تحریکی روی لنفوسیت های B، مست سل ها، تیموسیت ها و سلول های (+)(TCD(s نیز اعمال کند. برخی از ویروسها از قبیل اپشتاین بار ویروس نیز اینترلوکین 10 ویروسی (vIL-10) تولید می کنند که همولوگ hIL-10 است. vIL-10 تمامی ویژگی های hIL-10 را دارا می باشد و 84% با همتای انسانی خود تشابه آمینواسیدی دارد اما به دلیل تمایل پایین به گیرنده IL-10 توانایی تحریک سیستم ایمنی را ندارد لذا میتواند جایگزین مناسبی برای hIL-10 درکارآزماییهای بالینی باشد.خاصیت تعدیل کنندگی قوی hIL-10 و همچنین نتایج امید بخش از تحویل این سایتوکاین در دورهای از بیماریهای التهابی در مدلهای آزمایشی باعث ایجاد علاقمندی در استفاده های بالینی از این سایتوکاین شده است. تاکنون hIL-10 نوترکیب در افراد داوطلب بیمارانی با بیماری کورن، روماتویید آرتریت، پسوریازیس، عفونت هپاتیت G و پیوند عضو آزمایش شده است. به دلیل خاصیت تحریک کنندگی hIL-10 درمان برخی بیماریها با این سایتوکاین میتواند اثرات و پیامدهای معکوسی به همراه داشته باشد. همانطور که ذکر شد vIL-10 به دلیل نداشتن عملکرد تحریکی میتواند به عنوان پتانسیل درمانی و جایگزین مناسبی برای hIL-10 در درمان بیماری های اتوایمیون و یا شرایط مرتبط با التهاب مزمن درنظرگرفته شود.

Authors

عارفه نازکتبار

دانشجو کارشناسی ارشد رشته میکروبیولوژی،گروه زیست شناسی- سلولی و مولکولی، دانشکده علوم پایه، دانشگاه مازندران، بابلسر، ایران

فاطمه رودباری

استادیار، گروه زیست شناسی-سلولی و مولکولی، دانشکده علوم پایه، دانشگاه مازندران، بابلسر، ایران