ارزیابی ساختار حکمت اشراقی در سبک اصفهانی نمونه موردی: مسجد شیخ لطف االله اصفهان

مفاهیم حکمت اشراقی دارای بنیان زیرساختاری اساسی می باشد که بخش مهمی از دیدگاه های اسلامی دوره صفوی را تشکیل می دهد. سیستم فکری موجود این مکتب در مفاهیم دینی و هنر از جمله معماری ریشه دوانده بود؛ در نتیجه با شناخت فراتر این اصول می توانیم پلی سازنده بین گذشته و آینده معماری ایرانی اسلامی ایجاد کنیم. با وجود اینکه حکمت اشراقی در زمان سهروردی با دیدگاه های عارفانه رشد کرده اند، ولی در نسل های بعدی کلیات آن در بسیاری محافل عمومی به شکل های جزیی و کلی رسیده است. در این مکتب سیری گذرا و روحانی در فرد به جریان می افتد تا او را از سرای مادی به عالمی که به اعتقاد آنها عالم خیال نام دارد برساند، که نمونه غربی آن را در تفکرات افلاطونی می توان مشاهده کرد. سوال اصلی این تحقیق این است که آیا مفاهیم اشراقی را می توان بازتابی معماران داد، و همچنین تلاش شده است تا با آشنایی با مفاهیم ریشه ای این تفکر دریابیم که آیا بازتاب های در مسجد شیخ لطف االله اصفهان وجود دارد یا خیر.

Keywords:

حکمت اشراقی , مسجد شیخ لطف االله , سبک اصفهانی , خیال