تلطیف سیمای مدرنیته باالگوی معماری ایرانی اسلامی

معماری یک توانایی درآمیخته ،با هنر است که باساختن معنا پیدا می کند معماری مدرن هم یک بخش جدایی ناپذیر ازسبکهای معماری ،است که نخستین تبلور آن از ابتدای قرن نوزدهم میلادی و تا به امروز ،بوده کمابیش مورد توجه معماران معاصر قرار دارد.اما اینکه عمر دوران معماری مدرن به سرآمده است یا خیرویااینکه تاکنون این سبک چه دستاوردهای مثبت و چه پیامدهای منفی را در پی داشته است ،جای بحث های ریشه ای فراوان دارد؛که تا به امروز ژورنالیست ها و نقادان راجع به آن حکم قطعی صادر نکرده اند. نکته حایذ اهمیت آن است که معماری مدرن مثل هر دوران دیگری، دستخوش تغییرات نگرشی معماران در طول زمان قرار گرفت و گام به مسیری نهاد که ساختن بدون معماری را بدعت گذاشت. کشورماهم ازاین امر مستثنی نبود ، و تبدیل شدن شهرهای ایران به پازلی مبهم و رشدصرفا کمی ساختمانها موضوعی است که نمی توان آن را بیک دوران خاص از معماری ارجاع داد، چرا که ریشه این بحران نه در اصل مدرنیته و نه در سنت گرایی است. لذا برای جلوگیری از ادامه روند شکل گیری بی هویت ساختمان ها و به تبع آن شهرها لازم است ضمن حفظ مدرنیته اصیل و ویرایش نشده معمارانمدنظر که ، بنیانگذار این سبک بود؛آنرا بر مبنای ارزشهای معماری ایرانی اصیل و شاخص های اسلامی مدوله وهمسونمود بدین صورت بحران شکل گرفته در سیمای شهرها وفقدان آسایش روانی مطلوب در جامعه ،به مرور بهبود نسبی پیدا خواهد کرد.

Keywords:

ساختمان , زیباشناسی , الگو , معماری ایرانی , مدرن