تاثیرخلق فضاهای جمعی مناسب درمجتمع های مسکونی جهت جلوگیری ازانزوا درساکنین

امروزه ارتباط آدمیان با هم نوعشان از ارتباط مستقیم بصری چهره به چهره به ارتباط رسانه ای شخص به شخص بدل گشته است که این خود عاملی در جهت انزوای ناخودآگاه او گشته است× این تنهایی مقدمه ای برای افسردگی و پراکندگی انسان ها از یکدیگر می باشد استفاده از رویکرد معماری جمعیو یا روش های مشارکتی همواره مورد بحث بوده است.مسکن (مجموعه های مسکونی) بستر مناسبی برای استفاده از روشهای مشارکتی در معماری هستندتا از طریق فهم و درک صحیح الگوهای رفتاری ساکنان بتوان به ارتقاء کیفیت محیط مصنوع و در نهایت بالا بردن میزان احساس جمعی و توسعه افراد بهره جست. در این مقاله پس از شناخت عوامل موثر بر انزوای اجتماعی با مطالعه کتابخانه ای ،با طرح و پخش پرسشنامه هایی به تعداد در بین ساکنین دومجتمع مسکونی غزال و دراک واقع در خیابان معالی آباد شیراز و تحلیل داده های بدست آمده سعی در مشخص کردن تاثیر هر کدام از این عوامل برانزوای ساکنین خواهیم داشت. و در نهایت چند راه حل جهت طراحی هر چه بهتر فضا های جمعی در مجتمع های مسکونی پیشنهاد می شود.

Keywords:

فضای جمعی , مجتمع مسکونی , انزوای اجتماعی , معماری جمعی ,