مقابله با تبعیض در حقوق ایران؛ علیه کار زنان با تکیه بر اسناد بین المللی حقوق بشری

در میان انواع حقوق اقتصادی زنان به عنوان نیمی از پیکره اجتماع بشریت، حق کار یکی از حقوق بنیادین بشری ایشاناست. اگرچه شناسایی حق کار و ایجاد محیط های کاری سرشار از برابری و عدالت به رشد، توسعه و بالندگی اقتصادیدولت ها منجر می شود اما در خصوص مولفه های مربوط به این حق من جمله نحوه ورود به کار، نحوه پرداخت حقوق ودستمزدها، میزان ساعات کار و ... به دلایل فرهنگی و اجتماعی، تفاوت هایی به چشم می خورد که تبعیض خوانده میشود. از یک سو در نظام حقوقی ایران، قانون اساسی جمهوری اسلامی در دیباچه و اصول متعدد حق بر کار و برابریحقوق اقتصادی ایشان را به رسمیت شناخته و قوانین عادی نیز حمایت هایی جهت حمایت از این قشر دارند و از سویدیگر اسناد بین المللی نظیر منشور ملل متحد، اعلامیه جهانی حقوق بشر، میثاق بین المللی حقوق مدنی و سیاسی وهمچنین میثاق بین المللی حقوق اقتصادی- اجتماعی و مقاوله نامه های سازمان بین المللی کار الزامات و مقرراتی را جهت رعایت حقوق کار زنان به مثابه حقوق بشری شناسایی و اعلام نموده و کشورهای عضو را ملزم به رعایت آن نمودهاند. این پژوهش با هدف بررسی اقدامات حمایتی حقوق ایران و اسناد بین المللی در مقابله با حقوق کار زنان در چهارمحور به شرح مباحث آتی ساماندهی شده است.

Keywords:

کار زنان , تبعیض , حقوق بشر , حقوق ایران , اسناد بین المللی