تبیین اثربخشی رویکرد ایماگوتراپی و آموزش برنامه ی سیستماتیک ارتباط زوجین بر افزایش سازگاری زوجین شهر بوشهر

مقدمه و هدف: توجه به عوامل مرتبط و تاثیرگذار بر سازگاری زناشویی از مهمترین کارها در زمینه ارتقاء کارکردهای مثبت خانواده می باشد. با توجه به همین امر، پژوهش حاضر به بررسی تاثیر آموزش ایماگوتراپی و رویکرد سیستماتیک ارتباط زوجین بر افزایش سازگاری زناشویی پرداخته اس. روش: پژوهش نیمه تجربی (آزمایشی) از نوع پیش آزمون، پس ازمون با گروه آزمایش و گواه بود. جامعه آماری پژوهش هه زوجین شهر بوشهر در سال 1394 بودند. ابتدا به روش نمونه گیری در دسترس تعداد 32 زوج انتخاب شد، سپس به روش تصادفی در دو گروه آزمایش و گواه جای گذاری شدند. ابتدا پیش آزمون اجرا شد و شرکت کنندگان به مقیاس سازگاری زناشویی پاسخ دادند، پروتکل های آموزشی اجرا شد و سپس از گروه آزمایش، پس آزمون گرفته شد. داده های دریافتی توسط فرمول های آمار توصیفی (میانگین و انحراف استاندارد) و آمار استنباطی (تحلیل کوواریانس) با استفاده از نرم افزار آماری SPSS20 مورد تحلیل قرار گرفت. یافته ها: نشان داد که آموزش رویکرد سیستماتیک و تصویرسازی متقابل بر سازگاری زناشویی تاثیر معنادار دارند.

Keywords:

ایماگوتراپی , سازگاری زناشویی , رویکرد سیستماتیک ارتباط زوجین