آسیب شناسی نظام قضایی ایران در پیشگیری و مقابله با جرایم زیست محیطی

امروزه محیط زیست و حفاظت از آن به آنچنان ارزش اخلاقی و اجتماعی تبدیل شده است که حمایت کیفری از آن ضروری می نماید. در این راستا ضعف ضمانت های حقوق مسیولیت مدنی و عدم کفایت تدابیر حقوق اداری، ضرورت یادشده را تقویت میکنند. با این حال کاربست حقوق کیفری برای حمایت از محیط زیست مستلزم ملاحظه بایسته هایی است که بدون توجه به آنها نمیتوان به توفیق این حقوق امید بست. انتخاب رویکرد مناسب در مجازاتهای زیست محیطی، شناسایی مسیولیت کیفری برای اشخاص حقوقی ناقض حقوق محیط زیست و ایجاد و تقویت نهادهای نظارتی مدرن وپیشرفته از جمله این بایسته ها می باشند. جرایم زیست محیطى طیف وسیعى از جرایم را در بر می گیرند. محیط زیست نه تنها به محیط زیست انسان بلکه به محیط زیست حیوان نیز اطلاق می شود. از سوی دیگر منظور از آلودگی محیط زیست اعم است از اینکه آلودگی به صورت طبیعى (توسط انسان به صورت مستقیم) یا به صورت صنعتى از طریق آلاینده های ناشی از دستگاههای صنعتى صورت بگیرد.از آنجا که در حفاظت ازمحیط زیست مناسب ترین شیوه ممکن پیشگیری میباشد، به نظر میرسد با توجه به بازدارندگی بیشتر مجازات کیفری، تعیین این نوع پاسخ در مواردی که منجر به تخریب یا آلودگی محیط زیست می شود، کارایی بیشتری دارد. ضرورت دارد کشورها برای حفظ محیط زیست با تدابیر و سیاستهای خاص و مشترک با یکدیگر همکاری نموده و در صورت لزوم از جامعه جهانی نیز مساعدت لازم را درخواست نمایند.

Keywords:

محیط زیست , نظام قضایی , پیشگیری , جرایم زیست محیطی , آسیب شناسی