بررسی رابطه بین استراتژیهای رفتار محور خودرهبری و خلاقیت اعضای هیات علمی دانشگاه علم و صنعت ایران

هدف اصلی این پژوهش تحلیل راهبرد های رفتار محور خود - رهبری و ارتباط آن با خلاقیت اعضای هییت علمی دانشگاه علم و صنعت بوده است. نوع پژوهش از نظر هدف، کاربردی و از نظر اجرا توصیفی - همبستگی است. جامعه آماری پژوهش شامل کلیه اعضای هییت علمی دانشگاه علم و صنعت در سال تحصیلی 88-1387 بالغ بر 345 نفر بوده که 119 نفر از آنها با استفاده ازروش نمونه گیری تصادفی طبق های عنوان نمونه مورد نظر انتخاب شدند. ابزارهای پژوهش شامل دو پرسشنامه راهبرد های رفتار محور خود رهبری با 16 سوال بسته پاسخ و پرسشنامه استاندارد خلاقیت رندسیپ در قالب 46 سوال بسته پاسخ بودند. ضریب پایایی پرسشنامه راهبرد رفتار محور خود رهبری 0/83وخلاقیت 0/81 برآورد شد که در سطح آلفای 1%معنادار بوده و حاکی از پایایی بالای ابزار اندازه گیری است. روایی صوری و محتوایی هر دو پرسشنامه مورد تایید متخصصان و کارشناسان قرارگرفت. یافت ههای تحقیق نشان داد که بین مولف ههای راهبرد رفتار محور خود رهبری با خلاقیت رابطه مثبت و معنادار وجود دارد. همچنین بین میانگین نمرات راهبرد های رفتار محور خود رهبری بر اساس متغیرهای دانشکده، سابقه خدمت و مرتبه علمیتفاوت معناداری وجود ندارد. بین میانگین نمرات خلاقیت آنها بر اساس دانشکده محل خدمت و مرتبه علمی تفاوت معناداری وجود نداشته اما بر اساس سابقه خدمت این تفاوت معنادار است.

Keywords:

راهبرد های رفتار محور , خود- رهبری , خلاقیت , دانشگاه