مقایسه روش معمول پمپ و جاذب و نمونه برداری غیر فعال میکرو استخراج فاز جامد EMPS جهت تعیین غلظت بنزن، تولوین و زایلن XTB هوای مناطق شهری

Publish Year: 1395
نوع سند: مقاله ژورنالی
زبان: Persian
View: 426

This Paper With 8 Page And PDF Format Ready To Download

  • Certificate
  • من نویسنده این مقاله هستم

استخراج به نرم افزارهای پژوهشی:

لینک ثابت به این Paper:

شناسه ملی سند علمی:

JR_JHF-4-4_002

تاریخ نمایه سازی: 2 آبان 1396

Abstract:

زمینه و اهداف: هیدروکربنهای آروماتیک علاوه بر تاثیرات سمی بر انسان، حیوان و گیاهان، میتوانند در تولید مه دود فتوشیمیایی نیز موثرباشند، در نتیجه اندازهگیری آنها از نظر ارزیابی سلامت انسانها و همچنین اثرات زیست محیطی حایز اهمیت میباشد. هدف از این مطالعه ارزیابی کارایی روش Solid-Phase Microextraction برای اندازه گیری گاز بنزن، تولون و زایلن بوده است. مواد و روشها: نمونه بردارهای SPME در هولدرهای محافظ نمونهبرداری قرار داده شده و به مدت 5 روز در هوای آزاد در مسیرهای نسبتا پرترافیک قرار گرفت. نمونهبرداری در دو فصل انجام شده و در پایان هر دور نمونهبرداری، نمونهها جهت آنال ز به آزما شگاه ارسال میگردید. ی یعلاوه بر روش فوق از روش پمپ و جاذب هم استفاده شده و غلظت گازهای بنزن، تولون و زایلن اندازه گیری شد. در انجام این طرح و استفاده از منابع، رعایت موازین اخلاقی انجام شد.یافتهها: نتایج حاصل از نمونه برداری با SPME با نتایج به دست آمده از روش معمول با استفاده از جاذب وپمپ، آنال ز و مقایسه گردید. ی R2 نمودار مقایسه نتایج این دو روش برای بنزن، تولون و زایلن به ترتیب حدود 98 / 0، 9/ 0 و 95 / 0 به دست آمد. اختلاف اندک مقدار اندازهگیری شده به صورتی بود که مقادیر غلظتهای پمپ و جاذب در بیشتر مواقع مقدار بالاتری را نشان میداد. نتیجهگیری: مقایسه غلظتهای به دست آمده از دو روش، شباهت نسبی بین نتایج آنها را نشان میدهد و میتوان گفت که استفاده از روش SPME هم میتواند، نتایج قابل اطمینانی از اندازهگیری گازهای بنزن، تولون و زایلن را ارایه دهد.

Keywords:

نمونه برداری غیر فعال , SPME , بنزن , تولون , زایلن

Authors

محسن سعدانی

دکتری، گروه مهندسی بهداشت محیط، دانشکده بهداشت، دانشگاه علوم پزشکی اصفهان، اصفهان، ا یران/دکتری، گروه مهندسی بهداشت محیط، دانشکده بهداشت، دانشگاه علوم پزشکی شهید بهشتی، تهران، ایران

محمدمهدی امین

دکتری، گروه مهندسی بهداشت محیط، دانشکده بهداشت، دانشگاه علوم پزشکی اصفهان، اصفهان، ایران

محمدامین کرمی

دکتری، گروه مهندسی بهداشت محیط، دانشکده بهداشت، دانشگاه علوم پزشکی اصفهان، اصفهان، ایران

فهیمه تیموری

دکتری، گروه مهندسی بهداشت محیط، دانشکده بهداشت، دانشگاه علوم پزشکی اصفهان، اصفهان، ایران