ارایه ابعاد حوادث شغلی براساس وابستگی گروههای ریسک و آسیب مطالعه موردی طی سالهای 1384 تا 1393

مقدمه: روش تحلیل تناظر به عنوان مناسبترین روش برای بهینه سازی توابع ماتریس میباشد که با استفاده از این روش ماتریس ریسک-آسیب مورد تجزیه و تحلیل قرار میگیرد. این روش موجب کاهش اطلاعات موجود در جدول ریسک-آسیب و تعیین میزان همبستگی بین متغیرها در ماتریس میشود. هدف این مطالعه ارایه ابعاد حوادث و مخاطرات شغلی براساس وابستگی گروههای ریسک-آسیب میباشد، که با استفاده از آن میتوان حوادث شغلی را مدیریت کرد.روش کار: در این مطالعه گزارشهای حوادث شغلی ثبت شده در سازمان تامین اجتماعی در یک دوره زمانی ده ساله از ابتدای سال 1384 تا پایان سال 1393( 222,300 حادثه( جمع آوری شده و نوع ریسک و آسیب مربوط به هر یک از حوادث براساس معیارهای سازمان بین المللی کار مشخص شده و در یک ماتریس ریسک- آسیب )18×18 )طبقه بندی گردید. با استفاده از تحلیل تناظر ابعاد به صورت جداگانه شناسایی میگردند، ابعاد مربوطه بیشترین وابستگی بین ریسکها و آسیبها را نشان میدهند که باعث تسهیل تصمیم گیری در مرحله ارزیابی ریسک در شرکتهای تحت پوشش سازمان تامین اجتماعی میگردند.یافتهها: معیار هیر پیشنهاد میکند ابعادی با اینرسی بالاتر از 2/0 برای مطالعه و تفسیر نتایج مناسب میباشند، بر این اساس در این مطالعه از میان ابعاد بدست آمده ابعادی با اینرسی )مقدار ویژه( بالاتر از 2/0 شامل بعد 1 ،بعد 2 و بعد 3 را در نظر میگیریم و میزان همبستگی بین متغیرها براساس مقدار تکین )فاصله متغیرها از مرکز ثقل( بدست میآید )مقدار تکین بعد 1 :750/0 ،مقدار تکین بعد 2 :647/0 و مقدار تکین بعد 3 :521/0.)نتیجه گیری: ابعاد بدست آمده باعث ایجاد فرصتهای جدید در جهت توسعه برنامههای کاربردی به منظور تحلیل، تفسیر و مدیریت خودکار حوادث شغلی در راستای به حداقل رساندن عدم قطعیت و افزایش عینیت که با روشهای فعلی قابل دست یابی نیست، میگردد. در این مطالعه ثابت شده است که این سه بعد بدست آمده، خالصهای از حوادث شغلی را نمایش میدهند.

Keywords:

تحلیل تناظر , ماتریس ریسک-آسیب , ریسک , آسیب , حوادث شغلی ,