تاثیر آموزش مبتنی بر برنامه ریزی چند بعدی بر بهبود ارتباط کلامی، فعالیتهای کلیشه ای و مهارتهای اجتماعی کودکان اوتیستیک

کودکان اتیستیک، از نوعی اختلال نافذ رشدی رنج می برندکه نمود آن، آسیب شدید در تعامل اجتماعی و مهارتهای برقراری ارتباطو نیز وجود رفتارها، علایق و فعالیتهای کلیشهای است. تلاش این پژوهش، پی گیری امکاناتی فراتر از برنامه های مرسوم و تاثیرگذار بر آموزش مهارتهای اجتماعی به این کودکان است. در انجام این پژوهش ابتدا این برنامه و تالیفات مبتنی بر آن در پاسخگویی به سبکهای یادگیری و گرهگاههای یادگیری کودکان اتیستیک و همچنین پژوهشهای انجام شده در کارایی برنامه مزبور در آموزش کودکان دیگر نیز مورد بررسی و مطالعه قرار گرفت. در مرحله بعد، از میان کودکان اتیستیک ساکن استان البرز، گروهی که خود و والدینشان، داوطلب شرکت در این پژوهش بودند، در دو گروه گواه و آزمایش و شرکت در انجام پیش آزمون، برخورداری از آموزشهای مبتنی بر برنامه ریزیچندبعدی وبسته یادگیری چندرسانهای و انجام پس آزمون همراه شدند. تحلیل نتایج، تاثیر معنادار این برنامه و آموزشهای مبتنی بر آن را بر بهبود ارتباطات کلامی و مهارتهای اجتماعی کودکان اوتیستیک وهمچنین کاهش رفتارهای کلیشهای آنها نشان داد . پیشنهاد برآمده از این پژوهش این است که با توجه به تفاوت معنیدار بین گروههای آزمایش و کنترل،آموزشهای مبتنی برنامه ریزی چندبعدی و بستههای یادگیری آن در کنار سایر برنامههای هفتگی دانشآموزان اتیستیک مورد استفاده قرار گیرد.

Keywords:

برنامه ریزی چندبعدی , مهارتهای اجتماعی , اوتیسم , ارتباط کلامی , رفتارهای کلیشه ای , بسته یادگیری