هم معنایی در گویش لکی نورآبادی

از آنجایی که روند همگرایی گویشهای ایرانی به سمت زبان فارسی معیار و نفوذ رسانه های گروهی آنها را به شدت آسیب پذیرکرده است، بررسی و توصیف آنها از جهات مختلف از منظر علم زبان شناسی بسیار حایز اهمیت است. در این نوشتار،نگارنده بر آن است تا درقالب رویکرد معنی شناسی واژگانی توصیفی جامع و منسجم از هممعنایی به عنوان یکی از روابط مفهومی در سطح واژه را در گویش لکی نورآبادی که یکی از گویشهای ایرانی شاخه ی شمال غربی است ارایه دهد. روش انجام این مقاله توصیفی تحلیلی میباشد و دادههای آن هم -از طریق کتابخانه، فرهنگهای گویش لکی و شم زبانی نگارنده به عنوان گویشور بومی این گویش جمعآوری شدهاند. پس از جمع آوری و تجزیه و تحلیل 4752 واژه از فرهنگ واژگان لکی به فارسی )عسگری عالم، 1384 ( و فرهنگ لکی)ایزدپناه، 1367 (، نتایج زیر حاصل شد: 1 ) تقریبا کلیه ی انواع هم معنایی در قالب مهمترین مقولات دستوری )اسم، فعل، صفت و قید( در گویش لکی نورآبادی وجود دارند که رویهم رفته ٪ 92 / 17 از کل واژگان بررسی شده در این گویش را تشکیل می دهند. 2 ( هممعنایی در مقوله ی دستوری صفت )٪ 61 / 36 ( و هممعنایی در مقولهی دستوری فعل )٪ 55 / 12 ( به ترتیب بیشترین و کمترین بسامد را در بین سایر مقولات دستوری در این گویش تشکیل میدهند.از یافته های این مقاله می توان در گویش شناسی، فرهنگ نگاری، فرهنگستان زبان، میراث فرهنگی، آموزش و پرورش مناطق لک نشین و غیره بهره برد.

Keywords:

معنی شناسی واژگانی , روابط مفهومی , هم معنایی , گویشهای ایرانی , گویش لکی