تأثیر سطوح مختلف نیتروژن و بور بر خصوصیات کمی و کیفی گوجه فرنگی در محیط کشت پرلیت

این مطالعه در سال 1386به منظور بررسی اثر سطوح مختلف نیتروژن ( 100، 200، 300 و 400 میلی گرم در لیتر) و بور (0/5، 1/0 و 1/5و 2/0میلی گرم در لیتر) بر خصوصیات کمی و کیفی گوجه فرنگی انجام گرفت. پژوهش در گلخانه دانشکده کشاورزی زنجان در محیط کشت پرلیت بصورت یک آزمایش فاکتوریل در قالب طرح کاملاً تصادفی با سه تکرار انجام شد. نتایج نشان داد که بالاترین عملکرد، تعداد میوه، درصد ماده خشک میوه و بریکس از مصرف 200 میلی گرم نیتروژن در لیتر بدست آمد ، سطوح بالاتر نیتروژن بطور معنی داری باعث کاهش مقدار این صفات گردید. بیشترین عملکرد، تعداد میوه، درصد ماده خشک و مواد جامد محلول میوه از سطح یک میلی گرم در لیتر بور بدست آمد. در مقابل با مصرف 2 میلی گرم بور در لیتر مقدار این صفات بطور معنی داری کاهش یافت. اثر متقابل نیتروژن و بور نیز بر کلیه صفات مورد مطالعه (عملکرد، تعداد میوه، درصد ماده خشک و مواد جامد محلول میوه) معنی دار بود، بیشترین و کمترین مقدار این صفات به ترتیب از تیمارهای N200B1.0 و N400B2.0 بدست آمد.