نظارت استصوابی از منظر اثباتی تحلیلی کوتاه از ماهیت نظارت شورای نگهبان بر انتخابات

اصل 99 قانون اساسی جمهوری اسلامی ایران، نظارت بر انتخابات مختلف را به طور مطلق، بر عهدهی شورای نگهبان قرار داده است و منظور از نظارت مطلع بودن و اشراف داشتن بر امری توسط ناظر است. این که حدود اختیارات ناظر چیست و او صرفا باید مطلع امور باشد و مراتب را به مراجع مربوط گزارش دهد یا خیر اختیارات بیشتری داشته و در تصمیم گیریها نظر او هم باید اخذ شود، قانون باید تعیین کند. اصطلاحا به ناظری که صرفا باید اطلاع داشته باشد، ناظر اطلاعی و به این نوع نظارت، نظارت اطلاعی یا استطلاعی گفته می شود و به ناظری که باید تصمیمات اتخاذ شده علاوه بر اطلاع او به تصویب او هم برسد، ناظر استصوابی و نظارت را نظارت استصوابی گویند. مسیله استصوابی یا استطلاعی بودن نظارت شورای نگهبان، یکی از مسایل بحث برانگیز و چالشی است که همواره موجب مباحثاتی بین شورای نگهبان و کاندیداهای انتخاباتی و به تبع آن میان حقوقدانان بوده است. در این مقاله سعی شده است تا با تکیه بر منابع فقهی و حقوقی به قسمتی از سوالات مطرح در این خصوص پاسخ داده شود.

Keywords:

شورای نگهبان , قانون اساسی , نظارت استصوابی , نظارت اطلاعی , انتخابات