رابطه بین سیستم فعال ساز و بازداری رفتاری و اعتیاد به شبکه های اجتماعی مجازی با نقش واسطه ایاحساس تنهایی دانش آموزان

هدف از مطالعه حاضر بررسی نقش واسطه ای احساس ننهایی دررابطه بین سیستم فعال ساز و بازداری رفتاری و اعتیاد به شبکه هایاجتماعی مجازی در دانش آموزان جنوب شهر تهران در سالتحصیلی 1396-1395 بود. این پژوهش از نوع همبستگی است.جامعه آماری پژوهش شامل کلیه دانش آموزان پسر دبیرستان هیاتامنایی ملاصدرا ناحیه 2 شهر ری در سال نحصیلی 1396-1395 به نعداد 450 نفر بودند که بر اساس جدول کرجسی و مورگان (1970)نعداد 210 نفر به روش نمونه گیری غیر نصادفی هدفمند انتخات وپرسشنامه های شخصیت گری ویلسون (1989)، اعتیاد به شبکه هایاجتماعی حجازی، نامداری، قاسمی و مقدم زاده (1395)، احساس تنهایی وایو و یایو (2008) را تکمیل کردند. به منظور تحلیل داده های آزمون میانگین و انحراف معیار، ضریب همبستگی پیرسون و تحلیل رگرسیون سلسله مراتبی استفاده شد. یافته ها نشان داد که بین سیستم های فعال ساز رفتاری و اعتیاد به شبکه های اجتماعی مجازی رابطه منفی و بین سیستم بازداری رفتاری و احساس تنهایی با اعتیاد به شبکه های اجتماعی مجازی رابطه مثبت و معنی داری وجود دارد. همچنین نتایج نشان داد احساس تنهایی دررابطه بین سیستم های فعال ساز و بازداری رفتاری با اعتیاد به شبکه های اجتماعی مجازی نقش واسطه ای دارد.

Keywords:

سیستم فعالساز , سیستم بازداری رفتاری , شبکه اجتماعی مجازی , احساس تنهایی , دانش آموزان