بررسی جایگاه طبیعت در طراحی ارگانیک با سازه بیونیک

استفاده از الگوهاى طبیعى در معمارى معاصر یکى از روش هاى نوین طراحى معمارى است که توجه معماران را به خود جلب نموده است. دنیاى امروز خود را جداى از طبیعت احساس مى کند ، استفاده از طبیعت و ویژگى هاى آن و به نوعى بازگشت به طبیعت یکى از روش هایى ست که موجب مى گردد انسانى که خود را در از بین بردن طبیعت مقصر مى داند. طبیعت همه جا هست و بر هر چیز تاثیر دارد. طبیعت در تماس با موجودات روح حیات را در آن ها مى دمد و امکان رویش آن ها را فراهم مى سازد. یکى از راهکارهاى مهم طراحى چه در معمارى و یا سایر علوم و هنرها، الگو گرفتن از طبیعت بوده است. بنابراین لازم است ارتباطی با اصول منطقی و علمی بین سیستم های ماشینی و سیستم های زنده پدیدار شود روح بخشیدن به ساختمان یکی از تمایلات معماری بیونیک است که با توجه به قدرت سازه برای تنفس (زنده نمایی)، به کمک خطوط مستقیم یا منحنی خالص و القاء آهسته تمامیت سازه به آن دست پیدا می کنند و مهم ترین چیز برای معماری بیونیک آن است که ساختمان بتواند زنده بودن خود را القاء کند هدف از این مقاله بررسی معماری بیونیک موضوع اصالت طرح را از دیدگاه سازه و معماری داخلی و تلفیق طبیعت و منطبق با رفتار طبیعی و نیازهای زندگی متکی بر تکنولوژی در قرن حاضر بررسی نماید و این دیدگاه را القا کند. مقاله حاضر برآن است ضمن شناسایی نقش و جایگاه طبیعت در معماری، به روش های همزیستی ساختمان ها با طبیعت از طریق پاسخگویی به شرایط آب و هوایی و توپوگرافیک و تاثیرات آن بر افزایش تعداد مراجعه کنندگان از لحاظ زیبا شناختی و روان شناختی بپردازد این پژوهش از نوع توصیف تحلیلی و با استفاده از روش کتابخانه ای و بر اساس تحلیل محتوا به گرد آوری و تحلیل داده ها می پردازد.

بررسی جایگاه طبیعت در طراحی ارگانیک با سازه بیونیک Keywords:

بیونیک , ارگانیک , سازه , فرم