بررسی رابطه خودکارآمدی و کفایت اجتماعی با شادکامی در دانشجویان محقق اردبیلی

شادکامی از مهمترین نیازهای روانی بشر است که تاثیرعمده ای بر شکل گیری شخصیت و سلامت روان دارد،خودکارآمدی به عنوان یک عامل انگیزشی، منجر به افزایش کفایت اجتماعی افرد میشود.. کفایت اجتماعی یکی از سازههای اصلی بهداشت روان است و یکی از عوامل تاثیرگذار بر شکل گیری کفایت اجتماعی، خانواده و عملکرد آن می باشد .در این پژوهش به بررسی خودکارآمدی و کفایت اجتماعی در پیش بینی شادکامی در بین دانشجویان انجام شد. روش اینتحقیق، همبستگی بود و جامعه ی آماری این پژوهش عبارت است از کلیه ی دانشجویان دختر وپسر مقطع کارشناسیدانشگاه محقق اردبیل که در یکی از رشته های این دانشگاه مشغول به تحصیل اند که تعداد آنها حدودا هزار نفر است.نمونه ای 60 نفری از بین دانشجویان دختر و پسر دانشگاه محقق اردبیلی انتخاب شد که 30 نفر آنها دختر و 30 نفر دیگرپسر بودند که به شیوه نمونه گیری تصادفی خوشه ای انتخاب ومورد آزمون قرارگرفته اند .در ابزار پژوهش از پرسشنامههای (پرسشنامه ی شادکامی آکسفورد) و (پرسشنامه خودکارآمدی شرر) و (پرسشنامه کفایت اجتماعی فلنر) استفادهشد. تجزیه وتحلیل داده ها با استفاده از ضریب همبستگی پیرسون و رگرسیون چندگانه و با استفاده از spss انجام شد. یافته ها نشان دادکه میانگین سنی اکثر دانشجویان مشارکت کننده در تحقیق 20/50 و رشته تحصیلی اکثریت آنهاروانشناسی بود. نتایج تحلیل دادهها نشان داد که بین خودکارآمدی و شادکامی رابطه مثبت معنادار وجود دارد. بینکفایت اجتماعی و شادکامی رابطه مثبت معنادار وجود دارد. همچنین بین خودکارآمدی و کفایت اجتماعی رابطه مثبتمعنادار وجود دارد. . از این نتایج می توان برای استفاده در برنامه های آموزشی، پیشگیرانه و رشدی در دانشگاه ها و مراکزمشاوره دانشجویی جهت غنی سازی خودکارآمدی وکفایت اجتماعی و افزایش شادکامی دانشجویان بهره برد.

Keywords:

خودکارآمدی , کفایت اجتماعی , شادکامی , دانشجویان