رابطه بین ادراک زمان با ترس و امید به زندگی در بین زنان همسر فوت شده شهر یزد

هدف از انجام این تحقیق بررسی رابطه بین ادراک زمان با ترس و امید به زندگی در زنان همسر فوت شده شهر یزد بود.جامعه آماری شامل کلیه زنان همسر فوت شده شهر یزد در سال 1395-1394 بود. برای تعیین حجم با استفاده از نمونهگیری در دسترس تعداد 120 نفر از زنانی که همسر آنها فوت شده است انتخاب گردید. ابزارهای اندازه گیری تحقیق شاملمقیاس تری (PFAI) کانروی و همکاران (2002) و مقیاس امید به زندگی اشنایدر (1998) بود. داده ها با استفاده از ضریب همبستگی پیرسون و رگرسیون دو متغیری مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفتند. نتایج نشان داد بین ادراک زمان و ترسهمبستگی مثبت و معنی داری با اطمینان 99 درصد اما بین ادراک زمان و امید به زندگی در زنان همسر فوت شدههمبستگی معنی داری مشاهده نگردید. بررسی نتایج تجزیه رگرسیون نشان داد در کل متغیر ادراک زمان به تنهایی 40/1درصد از واریانس ترس را پیش بینی می کند ، و ورود متغیر ادراک زمان به معادله منجر به پیش بینی امید زنان همسر فوتشده نشد (F(118.1)=0/279, P<0/05). بدین ترتیب می توان گفت که ادراک زمان به صورت معنادار ترس را افزایش ولی بر روی امید تاثیر گذار نمی باشد.

Keywords:

ادراک زمان , ترس , امید به زندگی , زنان همسر فوت شده