رابطه کیفیت زندگی زناشویی با دینداری شخصی، دینداری زوجی و دینداری اجتماعی

با توجه به علاقه مندی پژوهشگران به عوامل موثر در موفقیت یا شکست ازدواج در دو دهه گذشته و نتایج مثبت ازدواجباثبات، محققان توجه زیادی به شاخصهای تاثیرگذار بر کیفیت زناشویی معطوف کردهاند. یکی از مهمترین اینعوامل، دینداری و نقش اساسی باورها واعمال مذهبی است. بنابراین مطالعه حاضر باهدف پیش بینی کیفیت زناشوییبراساس دینداری شخصی، دینداری زوجی و دینداری اجتماعی انجام شد. این مطالعه از نوع توصیفی-همبستگی بوده و بر روی 844 نفر از افراد متاهل شهرمشهد با میانگین سن 31/7 سال انجام گردید. داده های این مطالعهاز پرسشنامه های اطلاعات جمعیت شناختی، پرسشنامه جهت گیری دینداری و پرسشنامه کیفیت زناشویی که روایی وپایایی این ابزارها در ایران موردتایید قرارگرفته است،جمع آوری گردید. نتایج به دست آمده نشان داد بین دینداری شخصی،دینداری زوجی و دینداری اجتماعی با متغیر وابسته کیفیت زناشویی رابطه مثبت و معناداری وجوددارد و این متغیرها بهطور معناداری کیفیت زناشویی را پیش بینی می نمایند. درنتیجه، به نظر میرسد دینداری شخصی، دینداری زوجی ودینداری اجتماعی از شاخص های اصلی کیفیت زناشویی و ازدواج پایدار می باشند و نقش تعیین کننده ای در کیفیت زناشوییزوجین ایفا می کنند.

Keywords:

دینداری شخصی , دینداری زوجی , دینداری اجتماعی , کیفیت زناشویی