گفتار یک فرایند پیچیده است که مراحل و استپ هایی دارد که توسط الگریتم قابل مشاهده است. هماهنگی بخش هایمختلف بدن برای گفتار نیاز است و این هماهنگی توسط ذهن صورت می گیرد. انسان از زمان کودکی تلاش به زبانآموزی می کند و در ابتدا با تولید اصوات و صداهای ساده و نامفهوم سعی بر برقراری ارتباط با دیگران کرده و طی مراحلرشدی با یادگیری حروف و کلمات رفته رفته گفتار خود را بهبود بخشیده و کاملتر می کند و با خلاقیت سعی می کندجملات مختلف را بسازد و در برقراری ارتباط به کارگیرد. تمام این پیچیدگی ها از ذهن شروع می شود. ذهن بادرکواژگان جدید درحال تکامل است و این تکامل در مغز با رشد و تکامل عصبی همراه است ایجاد سیناپس های جدید وتولید سلول های عصبی جدید در مغز .و در نهایت این پیشرفت ها می تواند منجز به تغییرات در ژن ها شود . تحقیقات مانشان می دهد انسان موجودی منعطف و قابل تغییر و توسعه می باشد و بجز مواردی که مغز و بدن دچار آسیب های جدیشده اند در باقی موارد هیچ محدودیتی برای رشد انسان وجود ندارد و ما می توانیم با ایجاد محیط های پیچیده توسطخلاقیت های ذهنی باعث توسعه و پیشرفت در گفتار انسان شویم.