بررسی اثربخشی موسیقی درمانی بر مهارت های ارتباطی بیماران مبتلا به صرع

هدف پژوهش حاضر اثربخشی موسیقی درمانی بر مهارت های ارتباطی بیماران مبتلا به صرع اجرا گردید. روش پژوهشحاضر در حیطه پژوهش های آزمایشی از نوع پیش آزمون – پس آزمون با گروه کنترل قرار می گیرد. جامعه تحقیق شاملکلیه بیماران مصروع 18 تا 30 سال شهر اندیمشک در سال 1395 می باشند. با توجه به طرح پژوهش که از نوع آزمایشی با گروه کنترل است و در این قبیل طرح ها، تعداد افراد نمونه در هر گروه باید بین 10-15 نفر باشند، تعداد 30 نفر ازافراد جامعه با روش نمونه گیری دردسترس انتخاب خواهند شد و به صورت تصادفی به دو گروه آزمایش و کنترل تقسیمخواهند شد. سپس، افراد در هر دو گروه پرسشنامه ها را به عنوان پیش آزمون تکمیل می کنند. افراد گروه آزمایشتحت آموزش گروهی موسیقی درمانی گروهی بین در 10 جلسه یک ساعته قرار می گیرند. تاکید اصلی این روش برموسیقی توام با حرکات ریتمیک آرامبخش باخ که طی یک جلسه یک ساعته از طریق سیستم صوتی پخش می شود ونظارت بر اجرای آن زیر نظر فرد متخصص در این حوزه در کنار درمانگر است، صورت خواهد گرفت. نتایج نشان داد کهبین دو گروه آزمایش و گواه از لحاظ مهارت های ارتباطی تفاوت معنیداری وجود دارد . آموزش موسیقی درمانی برمهارت های ارتباطی بیماران مبتلا به صرع موثر بوده و آن را افزایش داده است.

Keywords:

موسیقی درمانی , مهارت های ارتباطی , بیماران مبتلا به صرع