بررسی اثربخشی آموزش مهارتهای ارتباطی به شیوه گروهی برکاهش پرخاشگری دانش آموزان دختر دبیرستان های شهر دهلران

هدف از این پژوهش بررسی اثر بخشی آموزش مهارتهای ارتباطی به شیوه گروهی در کاهشپرخاشگری دانشآموزان بود. این پژوهش بر روی 30 نفر از دانش آموزان دختر پایه دوم دبیرستانی مبتلا بهپرخاشگری انجام گردید که به صورت نمونه گیری تصادفی چند مرحلهای از مدارس سطح شهر دهلران در سالتحصیلی 1395 انتخاب گردید و به طور تصادفی در دو گروه آزمایش و گواه (هر گروه متشکل از 15 نفر) تقسیم شدند. گروه آزمایش به مدت 10 جلسه تحت آموزش مهارتهای ارتباطی قرار گرفتند و گروهکنترل این آموزشها را دریافت نکرد. طرح پژوهشی مورد استفاده در این تحقیق شبه آزمایشی با نوع پیشآزمون –پس آزمون و پیگیر یکماهه بوده است. میزان پرخاشگری دانش آموزان به وسیله پرسشنامه آزمونپرخاشگری (AGQ) اندازه گیری شد .نتایج تحقیق تحلیل کوواریانس نشان داد آموزش مهارتهای ارتباطی به طور معنیداری علایم پرخاشگری نسبت به گروه کنترل را در پس آزمون و دوره کاهش داده است. سطح معنی داری در این تحقیق (P≥0.0001) است. بنابر یافته های این پژوهش آموزش مهارتهای ارتباطی توانسته است منجر به کاهش پرخاشگری دختر دبیرستانی شود.

Keywords:

پرخاشگری , مهارت های ارتباطی , سنجش پرخاشگری