مقایسه ی خلق و خوی کودکان دبستانی 10 تا 11 سال تحت حمایت بهزیستی با کودکان دبستانی 10 تا 11 سال در شرایط عادی با استفاده از مقیاس خلق و خوی مالهوترا
Publish place: نخستین همایش پژوهش در روانشناسی و علوم رفتاری ایران
Publish Year: 1396
نوع سند: مقاله کنفرانسی
زبان: Persian
View: 812
This Paper With 10 Page And PDF Format Ready To Download
- Certificate
- من نویسنده این مقاله هستم
استخراج به نرم افزارهای پژوهشی:
شناسه ملی سند علمی:
NCMB01_039
تاریخ نمایه سازی: 17 آبان 1396
Abstract:
هدف از انجام این پژوهش مقایسهی خلق و خوی کودکان دبستانی 10 تا 11 سال تحت حمایت بهزیستی با کودکان دبستانی 10 تا 11 سال در شرایط عادی با استفاده از مقیاس خلق و خوی مالهوترا بوده است. در این پژوهش سعی کردیم خلق و خوی کودکان دبستانی در گروه را از لحاظ پنج مولفهی خلق و خو شامل: خلق و خوی مردم آمیزی،تهییجپذیری،نیرو،توجه پذیری،نظم پذیری را با هم مقایسه کنیم. جامعهی آماری در این پژوهش، شامل 50 کودک دبستانی تحت مراقبت مراکز بهزیستی و 50 کودک دبستانی همسال که در شرایط عادی رشد و پرورش می یابند، میباشد. که ما برای دسترسی به آنها، این کودکان را به صورت تصادفی ازدو دبستان در کرمان انتخاب کردیم. وسیلهی اندازهگیری، مقیاس خلق و خوی مالهوترا ) توماس و چس( میباشد. این آزمون برای شناخت کودکانی که در معرض خطررفتاری در حال رشد/اختلالات عاطفی هستند اهمیت دارد .برایگردآوری دادهها، مقیاس خلق و خوی مالهوترا را بین مادران 50 کودک دبستانی در شرایط عادی رشد و پرورش مییابندتوزیع کردیم و از آنها خواستیم با دیدن هر موقعیت، گزینهی پاسخ را به صورت تشریحی جواب دهند. سپس اطلاعات بدست آمده ابتدا با استفاده از شیوههای آمار توصیفی دسته بندی و خلاصه میشوند و میانگین، و انحراف استاندارد آنهامحاسبه میگردد . جداول فراوانی ترسیم میگردند و در قسمت آمار استنباطی برای بررسی تفاوت گروهها از لحاظ چند متغیر به طور از آزمون تی استیودنت استفاده میکنیم . از لحاظ آماری اختلاف میانگین نمرات خلق و خوی میان شرایط عادی و بهزیستی معنادار است، بطوریکه میانگین نمرات گروه بهزیستی به میزان 1/35 از متوسط نمرات گروه در شرایط عادی کمتر است، به بیان دیگر میانگین نمرات نشان دهنده این است که دانش آموزان در گروه بهزیستی دارای سطح خلق و خوی کمی می باشند
Keywords:
خلق و خو- مولفه های خلق وخو- مراکز بهزیستی
Authors
فاطمه اسفندیاری باغ بمیدی
دانشجوی دکتری روانشناسی، دانشگاه آزاد اسلامی واحد بندر عباس
کوروش محمدی
دکترای روانشناسی، عضو هییت علمی دانشگاه هرمزگان