بررسی رابطه دوره های کارآموزی با بهبود عملکرد شغلی معلمان ( مورد مطالعه: آموزگاران مقطع ابتدایی شهر زاهدان )

کارورزی ابزاری برای تبدیل تیوری به عمل و همچنین تلاشی برای ایجاد پیوندهایی بین محیط عملی و مراکز آموزشی است. برای بهبود عملکرد شغلی نیز کارورزی از بقیه گزینه ها مناسب تر است. کارورزی یک تجربه دست اول و عملی است که به فرد اجازه می دهد بهترین نتیجه گیری ها را درباره ارتباط احتمالی خود و یک زمینه شغلی، انجام دهد. این پژوهش با هدف بررسی رابطه دوره های کارورزی با بهبود عملکرد شغلی معلمان انجام شده است. برای دستیابی به این هدف تعداد 2980 نفر ازآموزگاران شاغل درمقطع ابتدایی در ناحیه 1و 2 زاهدان به عنوان جامعه آماری انتخاب شدند. تعداد نمونه آماری ازطریق روش نمونه گیری تصادفی طبقه ای و با مراجعه به جدول مورگان، 340 نفر تعیین شد. ابزار گردآوری اطلاعات پرسشنامه عملکرد شغلی پاترسون ( 1992 ) و پرسشنامه ی محقق ساخته کارآموزی است که روایی این پرسشنامه از دیدگاه تعدادی از اساتید مورد ارزیابی قرارگرفت و پایایی آن با استفاده از ضریب آلفای کرونباخ α=0/84 بدست آمد. نتایج پژوهش نشان داد که رابطه مستقیمی بین کارآموزی و عملکرد شغلی معلمان وجود دارد. همچنین نتایج رگرسیون گام به گام نشان داد که از میان مولفه های کارآموزی همه آنها قادر به پیش بینی عملکرد شغلی معلمان است. نتایج آزمون t مستقل نشان داد بین دیدگاه پاسخ دهندگان به کارآموزی و عملکرد شغلی تفاوت وجود دارد و میانگین کارآموزی و عملکرد شغلی زنان بیشتر از مردان است.همچنین بین دیدگاه پاسخ دهنگان به کارآموزی و عملکرد شغلی بر اساس نوع مدرسه نیز تفاوت معنادار وجود دارد.

Keywords:

کارآموزی , عملکرد شغلی , آموزگاران