اثر درمان نقاشی روی پرخاشگری در دانش آموزان کم توان ذهنی آموزش پذیر

کودکان مبتلا به اختلال رشد فکری نیاز به زمان طولانی تر برای پردازش داده ها دارند. اغلب تاخیر در پاسخ دادن آنها را در معرض شرایط مشکل ساز مانند نادیده گرفتن، انگ و تنبیه بدنی یا روانی قرار می دهد. دانش آموزان کم توان ذهنی (ID) نیز در معرض خطر بیشتری از اختلالات روانی مانند اضطراب و پرخاشگری براساس شرایط مشکل ساز هستند. این مطالعه یک بررسی تجربی تصادفی کنترل شده برای ارزیابی نقاشی درمانی در کاهش پرخاشگری در دانش آموزان ID بود. تعداد 20 کودک ID آموزش پذیر در مدارس ابتدایی برای دانش آموز با نیازهای ویژه آموزش در شهر بجنورد ایران، با استفاده از روش نمونه گیری تصادفی در سال 2012 انتخاب شدند. شرکت کنندگان برای سن و سطح تحصیلی در گروه آزمون و شاهد تطبیق یافته بودند. با توجه به آزمون راتر و گودیناف، پس از نقاشی درمانی، میانگین نمرات پرخاشگری در گروه آزمون و گروه کنترل اختلاف معنی داری داشتند. اثر نقاشی درمانی در دانشجویان دختر و پسر از نظر آماری متفاوت نبود. نقاشی درمانی روش موثر در کاهش رفتارهای پرخاشگرانه در دانش آموزان ID به عنوان درمان مکمل در کودکان هم پسر و هم دختر بود. نقاشی درمانی می تواند یک روش موثر در مشکلات رفتاری مشابه در دانش آموزان ID باشد.

Keywords:

نقاشی درمانی , پرخاشگری , ناتوانی ذهنی , کودکان , دانش آموزان