مطالعه تطبیقی بزه سرقت در حقوق ایران و اردن

برای مبارزه با اشخاصی که به حریم افراد تجاوز کرده و اموال دیگران را می ربایند وضع قوانین مناسب ضروری است. یکی از قدیمی ترین جرایم علیه اموال که شاید از همان ابتدای پیدایش مفهوم در جوامع بشری ارتکاب می یافته و معمولا مجازات های سختی هم برای مرتکبین آن در ادیان و قبایل و جوامع مختلف بشری پیش بینی می شده است، جرم سرقت می باشد. این جرم به دلیل هلستر بودن آن ( در مقایسه با جرایمی مثل کلاهبرداری) و محسوس بودن منفعت حاصله از آن (در مقایسه با جرایم علیه اشخاص) بخش اعظم جرایم ارتکابی در کشورهای مختلف را تشکیل می دهد و همین کثرت وقوع توجه خاص حقوقدانان را به آن جلب می کند. رکن مادی جرم سرقت در قانون ایران را باید در ماده 267 قانون مجازات اسلامی مصوب 1392 استخراج نمود که بیان داشته : سرقت عبارت از ربودن مال متعلق به غیر است بدین ترتیب عناصر تشکیل دهنده سرقت به مفهوم عام عبارت اند از: فعل مرتکب، مال و مال متعلق به غیر. در راستای همین تعریف باید به ماده 399 قانون جزای اردن اشاره نمود که سرقت از ربودن مال منقول دیگری بدون رضایت وی قبول نداشته. عبارت ربودن مال در این ماده به معنای رفع تصرف مالک در مال است بدین صورت که مال از محل خود برداشته شده و انتقال یابد و اگر تمصل به مال غیرمنقول باشد، به صورت جدا کردن کامل مال و انتقال آن است. واژه مال در این ماده شامل انرژی های تصرف شده نیز می باشد. موضوع پایان نامه حاضر مطالعه تطبیقی بزه سرقت در حقوق ایران و اردن که به بررسی شبات ها و تفاوت هایی که بین دو قانون وجود دارد پرداخته شده است. در مواردی مثل ربودن هواپیما که در قانون جزای اردن ذکر شده است و قانوگذار ایران از آن در قانون مجازات نامی نبرده تفاوت هایی دیده می شود. با اینکه قانونگذار اردن علاوه بر تعریف سرقت به تعریف مال نیز پرداخته است و که شاید در قانون ایران باشد را از بین برده است. در مورد شباهت ها می توان به موضوعت شدید مجازات در مورد سرقت از خادم از مخدوم که در دو قانون وجود دارد اشاره نمود.

مطالعه تطبیقی بزه سرقت در حقوق ایران و اردن Keywords:

سرقت , مال , مجازات , جرم انگاری , ایران , اردن