بررسی اثرات مواد پلیمری در آسفالت متخلخل بر افزایش ایمنی

با افزایش ترافیک و جمعیت، سر و صدای ناشی از ترافیک به یک مشکل تبدیل شده است. بنابراین روسازی های با صدای کم، یک جزء اصلی زیرساخت ها می باشند. به طور کلی تمام آسفالت های رایج( سرد و گرم) با دانه بندی توپر دارای سطحی صاف و تقریبا غیر قابل نفوذ می باشند که این صاف بودن و غیرقابل نفوذ بودن در هنگام بارندگی موجب پاشش آب به اطراف و کاهش ایمنی وسایل نقلیه می شود. مزیت اصلی استفاده از آسفالت متخلخل تخلیه سریع آب از رویه جاده، کاهش آب لغزی و افزایش ایمنی وسایل نقلیه است. با زهکشی آب از میان منافذ مخلوط آسفالتی به جای عرض رویه، ضریب اصطکاک بین تایر وسیله نقلیه و رویه درحد مطلوب حفظ خواهد شد. همچنین از مشکلات بوجود آمده در سطح جاده ها بعلت کافی نبودن خاصیت ارتجاعی لایه های آسفالتی میباشد. با توجه به مزایای آسفالت متخلخل نسبت به آسفالت گرم، آزمایشات متعددی بر روی این نوع آسفالت صورت گرغته است. لذا تاثیر استفاده از مواد پلیمری نیز در این مقاله مورد بررسی قرار گرفته است.

Keywords:

آسفالت متخلخل , ایمنی , تصادفات , روسازی گرم