جایگاه ایقاع در حقوق ایران، فرانسه، آلمان وسویس

تعهد در عالم حقوق، اصولا یا زاییده توافق اشخاص (اعمال حقوقی) و یا ناشی از رویدادهایی است که به حکم قانونگذار تعهدآور است (وقایع حقوقی). اینکه یک شخص بتواند تنها به اراده خویش، تعهدی الزامآور برای خود یا دیگری ایجاد کند، از دیدگاه برخی از حقوقدانان امری توجیه ناپذیر و از دیدگاه برخی دیگر امری استثنایی است. چالش اصلی که این تحقیق به آن خواهد پرداخت، عبارت است از بررسی جریان اصل صحت در ایقاعات نامعین و تعهدآور بودن اراده یکجانبه شخص نسبت به خود را به گونهای که بتواند منشا حقی قانونی برای طرف مقابل شود. در این نوشتار، از روش توصیفی استفاده تحلیلی شده وعلاوه بر بررسی نظری دیدگاه موافقان این نهاد، تلاش شده است مصادیق احتمالی آن در قوانین ایران ، فرانسه ، آلمان و سویس نیز مورد بررسی قرار گیرد× در نتیجه این تحقیق مشخص می شود که بر طبق اصل حاکمیت اراده، آزادی ایقاعات امری است قابل پذیرش و در صورت تردید در صحت یا عدم صحت ایقاعات، می توان با استناد به این اصول حکم به صحت آن داد در عین حال در صورت وقوع عرفی ایقاع، اصل صحت در موارد شک جاری خواهد شد

Keywords:

ایقاع , تعهد , عمل حقوقی , حاکمیت اراده , اصل صحت