مطالعه تطبیقی زیبایی شناسی در صفحه آرایی نسخه های مصور سبحه الابرار جامی و دیوان خاقانی ( قرن 9 و 11 ه.ق )

Publish Year: 1396
نوع سند: مقاله کنفرانسی
زبان: Persian
View: 438

This Paper With 14 Page And PDF Format Ready To Download

  • Certificate
  • من نویسنده این مقاله هستم

استخراج به نرم افزارهای پژوهشی:

لینک ثابت به این Paper:

شناسه ملی سند علمی:

MEAH01_154

تاریخ نمایه سازی:

Abstract:

هنر کتاب آرایی و نگارگری از جمله هنرهای ارزنده و پرافتخار تاریخ هنر ایران زمین است. در طول تاریخ پرفراز و نشیب این هنرها، مکاتب و هنرمندان گوناگونی آمدند و رفتند؛ و در هر یک ارزش های بصری و تزیینی قابل توجهی به یادگار ماند که بعدها، در دوره های پسین آن مکاتب قابل مشاهده است. دو مکتب نگارگری هرات در دوره تیموری و اصفهان در دوره صفوی، از جمله مکاتب با اهمیت و پرارزش هنر ایران هستند که آثار بسیار با ارزشی در این دوران به رشته تحریر در آمدند. آثار مهم ادبی مانند : سبحه الابرار عبدالرحمان جامی شاعر قرن نهم ه.ق و دیوان حکیم افضل الدین بدیل با علی خاقانی شاعر قرن ششم ه.ق است که شاید این دیوان ها در دوران ها و مکاتب مختلف هنری دیگر کتابت و نگارگری شده باشند، اما این دو نسخه مذکور که در سده های 9 و 11 ه.ق کتابت و نگارگری شده اند به علت عدم دسترسی آسان و نگهداری در مخزن موزه کاظمینی یزد و ناشناخته بودن، تاکنون مورد مطالعه و تحلیل قرار نگرفته اند. در این پژوهش برآن شدیم تا ویژگی های زیبایی شناسی، صفحه آرایی و تزیینی تصویری این نسخ را مورد مطالعه قرار دهیم و بر این اساس نوع تحقیق بنیادی با روش تحلیلی توصیفی و مطالعه و تحلیل دو نسخه موجود در موزه کاظمینی و استفاده از منابع معتبر کتابخانه ای ( اسنادی ) انجام گردید. بنابر یافته های این پژوهش؛ این دو نسخه در دو مکتب معتبر و جداگانه از نظر ویژگی های کتابت و نگارگری تهیه شده اند و دارای ویژگی های منحصر به فرد خود هستند. اما به فراخور شرایط اجتماعی، سیاسی، اقتصادی و به ویژه توجه و اهتمام حکما و امرای آن عصر به هنر و هنرمند، آثاری با مولفه های ارزشی و زیبایی شناسی متفاوتی خلق شده است. از جمله این موارد: در مکتب هرات به علت توجه بیشتر و ارزش گذاری به هنر و هنرمند، آثار نفیس تری نسبت به دوره صفوی و مکتب اصفهان که در آن نفوذ عناصر غربی به ایران قابل مشاهده است، به وجود آمد. نکته قابل توجه در یافته های این پژوهش؛ نطام شبکه ای در صفحه آرایی و استفاده از فضای سفید کم در اطراف کار است که از ویژگی های عمده کتابت نسخ خطی مصور در دوران های مختلف هنر ایرانی است و برتری یافتن انسان در هر دو مکتب که اهمیت انسان را در هنر ایرانی دو دوره نشان می دهد.

Authors

شیوا زارع

دانشجوی دکتری تاریخ تطبیقی تحلیلی هنر اسلامی، دانشگاه آزاد اسلامی واحد الکترونیکی