در حالی که متوسط بارندگی خشکیهای کره زمین 831 میلیمتر و متوسط بارندگی قاره آسیا 732 میلیمتر است متوسط بارندگی سالانه کشور ایران 251 میلیمتر می باشد از طرف دیگر متوسط تبخیر سالیانه ایران حدود 72 درصد بارندگی سالیانه کشور به میزان 296 میلیارد متر مکعب گزارش شده است. بنابراین کشور ایران جزء مناطق خشک و نیمه خشک دنیا محسوب میگردد. با توجه به مقدار کم بارندگی سالیانه و پراکنش نامناسب آن و بیلان منفی برداشت از منابع آبهای زیرزمینی، کشاورزی و باغداری در چنین شرایط بحرانی باید با رعایت تمامی اصول و موازین علمی کاشت داشت و برداشت صورت گیرد و در جهت حفظ و حراست منابع طبیعی، مراتع، جنگلها و عرصه های آبخوان که بستر و تامین کننده اصلی منابع آبهای سطحی و زیرزمینی هر کشور است تلاش فراوان صورت گیرد. اگرچه اثرات
خشکسالی و کم آبی در
درختان میوه نسبت به محصولات زراعی ظاهراً دیرتر نمایان میشود ولی خسارتهای ناشی از
خشکسالی و کم آبی در باغهای میوه بیشتر از محصولات زراعی است. بنابراین ضروری است که در سالهای کم آبی و
خشکسالی باغهای میوه بیشتر مورد توجه قرار گیرند تا با انجام عملیات ویژه و حمایت هایی از قبیل تغییر در سیستم آبیاری باغها از روش غرقابی به روش قطرهای، استفاده از کودهای آلی پوسیده در قسمت آبگیر درختان، استفاده از
مالچ های مختلف در سطح باغ، تغییر در دور آبیاری درختان برای عادت به کم آبی، استفاده از مواد جاذب الرطوبه در سطح آبگیر درختان مانند پرلیت، استفاده از مواد سوپر جاذب، انجام عملیات هرس خشک و سبز در زمان های مناسب، تنک کردن میوه ها، شخم سطح باغ برای کاهش تبخیر از سطح زمین وجین علفهای هرز باغ، استفاده از کود شیمیایی پتاسه در جهت افزایش مقاومت گیاه به خشکی، محلول پاشی درختان با موادی که موجب افزایش مقاومت به خشکی درختان میشود، انجام عملیات اصلاحی و بازسازی منابع آب، استخر، کانالها و خطوط انتقال آب بتوان
درختان میوه به خصوص درختان بارور را که پس از چندین سال سرمایه گذاری وارد مرحله باردهی شده اند نجات داده و از خشک شدن آنها جلوگیری کرد.