رابطه بین کیفیت زندگی کاری، ویژگی های شخصیتی ( وجدانی بودن توافق ) با فرسودگی شغلی پرستاران

این پژوهش با هدف تبیین رابطه بین کیفیت زندگی کاری، ویژگی های شخصیتی (وجدانی بودن توافق) با فرسودگی شغلی پرستاران بیمارستان های شهر شیراز انجام شد. روش پژوهش توصیفی همبستگی است. جامعه آماری شامل کلیه پرستاران شاغل در بیمارستان های شهر شیراز بوده اند. نمونه شامل 185 پرستار می باشد که به شیوه خوشه ای مرحله ای از میان جامعه برگزیده شدند. برای جمع آوری داده ها از پرسشنامه های: فرسودگی شغلی مسلش، کیفیت زندگی والتون و ویژگی های شخصیتی نیو استفاده گردید. جهت تحلیل داده ها از روش ضریب همبستگی پیرسون و رگرسیون چند گانه استفاده شده است. یافته های پژوهش نشان داد بین کیفیت زندگی کاری و ویژگی های شخصیتی ( وجدانی بودن توافق) با فرسودگی شغلی پرستاران بیمارستان های شهر شیراز رابطه منفی و معنادار وجود دارد. همچنین بین ابعاد کیفیت زندگی کاری با ابعاد فرسودگی شغلی پرستاران رابطه معنادار وجود داشت. بین ویژگی وجدانی بودن با مولفه مسخ شخصیت و توافق با مولفه های مسخ شخصیت و فقدان کفایت حرفه ای رابطه معنادار نشان داده شد و با دیگر ابعاد فرسودگی شغلی رابطه معناداری مشاهده نشد. ویژگی موافق بودن، روابط انسانی، امنیت شغلی، تعهد کاری و توازن بین کار و زندگی پیش بینی کننده قوی تری برای فرسودگی شغلی پرستاران بودند. نتایج بیانگر این است که کیفیت زندگی کاری و ویژگی های شخصیتی قادر به پیش بینی فرسودگی شغلی می باشند و می توان با ارایه راهکارها و همچنین ارایه خدماتی برای بهبود کیفیت زندگی کاری پرستاران و همچنین گمارش افراد با توجه به ویژگی های شخصیتی متناسب با شغل در جهت کاهش فرسودگی شغلی بهره برد.

Keywords:

کیفیت زندگی کاری , ویژگی های شخصیتی (وجدانی بودن توافق) , فرسودگی شغلی , پرستاران