رویکردی فلسفی به چالش های پیش روی شهرسازی معاصر ایران

شهر بزرگترین نماد تمدن بشری است که انسان آن را برای امنیت، آسایش و رفاه خود بنا نهاده است. شهر که مجموعه ای از کالبد واجتماع را در بر می گیرد، انسان را در سطحی بسیار وسیع و در بستری از ارتباطات پیچیده به سویی رهنمون می سازد که علیالقاعده باید در راستای دستیابی او به کمال انسانیت باشد. در عصر جدید شهرسازی علی رغم تصوری که ما داریم به دنبال آسایشبیشتر نیست، بلکه در حیطه ی محاسبات تکنیک قرار گرفته و ما دیگر برای خود شهرسازی نمی کنیم. اما امروزه مواجهه خیلی ازافراد این گونه است که در هر شهر و جایی می توان بود و زندگی کرد. اینکه چرا ما معمولا فکر نمی کنیم که باید میان اعتقادات ونظام شهرسازی پایدار مناسبت و تناسبی وجود داشته باشد چالشی است که در این پژوهش با رویکردی فلسفی به آن و برخی دیگراز موانع پیش روی شهرسازی جهت برون رفت از وضع موجود پرداخته شده است.

Keywords:

شهرسازی معاصر , رویکرد فلسفی , چالش های شهرسازی