آمادگی برای مواجهه با خشکسالی

چندی است که به واسطه اثرات زیانبار خشکسالی‌ها، کشورهای مختلف درصدد برآمده‌اند تا با نگرشی علمی اقدام به تدوین اصول مدیریت خشکسالی نمایند. در این خصوص روشها و اصول مختلفی تدوین شده‌اند که برخی از مهمترین‌های آنها عبارتند از: مدل 3 مرحله‌ای، مدل 10 مرحله‌ای (ویلهایت و همکاران 1990)، مدل چرخه مدیریت بلایای طبیعی (ویلهایت و همکاران 2000) و مدل 6 مرحله‌ای (حیدری شریف‌آبادی 1382). اگرچه هر یک از این مدلها دارای نکات مثبتی هستند ولی دارای نقاط ضعف و کاستیهای هستند که باید با وجه به نوع بلیه و منطقه مورد نظر مدل مناسب انتخاب و به طور آزمایشی اجرا شده و در طول زمان نسبت به رفع نواقص اقدام شود. برای مواجهه با خشکسالی هم از دیرباز رویکرد واکنشی و یا انفعالی مورد عمل بوده و به محض بروز شرایط و درک تغییرات، ذی‌ ربطان و عمدتاً جوامع تحت تاثیر اقدام به انجام راهکارهایی برای کاهش خسارات می‌نمودند ولی امروزه با پیشرفت علم سعی بر این است تا با استفاده از فنون و تکنیک‌های نوین پیش از وقوع بلیه، از خطرآگاه شده و با تکیه بر برنامه از پیش تعیین شده اقدامات لازم و ضروری معمول گردند. آمادگی جهت مواجهه با خشکسالی دارای مولفه‌ها و اجزاء ذیل می‌باشد: سیستم هشدار اولیه، برنامه خشکسالی، برنامه برگشت به شرایط نرمال، سیاستها و برنامه‌های حمایتی. در بخش اقدامات حین وقوع هم مولفه‌های تقلیل اثرات، امداد رسانی و احیاء و بازسازی برشمرده می‌شوند.

آمادگی برای مواجهه با خشکسالی Keywords:

خشکسالی , مدیریت , آماده‌سازی , سیستم هشدار اولیه , برنامه , تقلیل اثرات