مقایسه تاب آوری و خود تنظیمی شناختی هیجانی در افراد معتاد و غیرمعتاد

هدف: هدف از پژوهش حاضر مقایسه خودتنظیمی شناخت هیجانی و تاب آوری افراد معتاد و غیر معتاد بود. روش پژوهش حاضر از نوع توصیفی و در یک طرح پژوهشی علی مقایسه ای انجام گرفت. روش: جامعه آماری پژوهش حاضر کلیه افراد معتاد مراجعه کننده به مراکز بهبودی درمان اعتیاد در سال 1396 بودند که از این جامعه با روش نمونه گیری در دسترس تعداد 100 نفر از افراد معتاد و 100 فرد غیر معتاد که با گروه معتاد همتا شده بودند انتخاب شدند. شرکت کنندگان با مقیاس تاب آوری ( کانرز، 2003 ) و مقیاس خود تنظیمی شناختی هیجانی ( گرانفسکی، 2001 ) مورد ارزیابی قرار گرفتند. داده ها پس از جمع آوری با روش آماری تحلیل واریانس چند متغیره ( MANOVA ) مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفتند. یافته ها: نتایج پژوهش حاضر نشان داد که در خودتنظیمی شناختی هیجانی مثبت، افراد غیر معتاد بطور معنی داری نمرات بالاتری نسبت به افراد معتاد یافته اند و در راهبردهای خود تنظیمی شناختی هیجانی منفی افراد معتاد نمرات بالاتری را کسب نموده اند. همچنین نتایج مقایسه تاب آوری در افراد معتاد و غیر معتاد نشان داد که افراد معتاد از تاب آوری پایین تری نسبت به افراد معتاد برخودار بودند. بحث و نتیجه گیری: با توجه به یافته های پژوهش به نظر می رسد که خودتنطیمی شناختی هیجانی و تاب آوری به عنوان یکی از مولفه های مهم می تواند زمینه ساز مصرف مواد شود و یا اینکه با ادامه مصرف راهبردهای مقابله ای منفی و تحمل پایین مشکلات را به همراه داشته باشد.

Keywords:

خودتنظیمی شناختی هیجانی , تاب آوری , اعتیاد