بررسی اثربخشی روان پویشی فشرده کوتاه مدت بر میزان اضطراب زنان مضطرب شهر اصفهان

پژوهش حاضر با هدف تعیین اثربخشی درمان روانپویشی فشرده کوتاه مدت بر میزان اضطراب زنان مضطرب مراجعه کننده به مراکز مشاوره اصفهان اجرا شد. روش پژوهش حاضر نیمه آزمایشی با طرح پیش آزمون- پس آزمون با گروه گواه بود. جامعه آماری این پژوهش زنان مضطرب مراجعه کننده به مراکز مشاوره آبان، آیین و میلاد نور شهر اصفهان در سال 1395 بود که به صورت نمونه گیری در دسترس به تعداد 30 نفر انتخاب و به صورت تصادفی در گروه های آزمایش و گواه (هر گروه 15 نفر) گمارده شدند. گروه آزمایش به مدت 15 جلسه و هر جلسه به مدت 60 دقیقه در جلسات درمان روانپویشی شرکت کردند و هیچ یک از اعضای گروه گواه در جلسات درمان روانپویشی شرکت نداشتند. ابزار مورد استفاده در این پژوهش پرسشنامه اضطراب زانک ( 1971 ) و پرسشنامه کنترل عواطف ویلیامز ( 1997 ) بود. داده های حاصل از پرسشنامه ها به وسیله تحلیل کوواریانس و با استفاده از نرم افزار SPSS-23 مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفت. نتایج پژوهش نشان داد که درمان روانپویشی فشرده کوتاه مدت، منجر به کاهش نمره اضطراب در زنان مضطرب در مرحله پس آزمون شده است (p<0/05). با توجه به نتایج یافته ها می توان اظهار داشت که مداخله روان پویشی کوتاه مدت فشرده منجر به کاهش اضطراب در زنان مضطرب می شود.

Keywords:

اضطراب , روان پویشی فشرده کوتاه مدت , زنان مضطرب